Verstralers

We hebben extraljus op onze auto: extra verlichting in de vorm van drie grote ver- en breedstralers die voor de grille zijn gemonteerd. In Nederland een beetje overdone om mee rond te rijden, maar hier toch wel heel erg fijn als je je in het donker nog per gemotoriseerd voertuig wilt verplaatsen, zoals vandaag.
Vanmiddag waren we in Karlstad: we hadden een afspraak bij een Nederlands sprekende boekhouder (zeker het eerste jaar is het wel handig om te zien hoe het belastingsysteem hier nu in elkaar zit) en we konden er een tweedehands bad ophalen. Ik weet waar ik de komende winter elke avond te vinden ben!
Na deze activiteiten nog wat bouwmateriaal ingeslagen omdat we toch pal langs een vestiging van onze favoriete bouwmarkt reden, waarna we rond half zeven volgeladen naar huis reden. Het eerste deel van de weg is een snelweg, dus dat is niet zo spannend, maar na een kilometer of vijftig gingen we over op een bosweg, dus het extra licht ging aan. En ja hoor, daar stond 'ie: een eland, overdwars op onze weghelft. We hadden dankzij onze 300 extra watt ruim de tijd om te stoppen en het beest te bewonderen, dat op zijn dooie akkertje rechts de weg af sukkelde. Nog onder de indruk van de afmeting reden we verder, om er een paar kilometer later nog één te zien: deze stond met een, ik kan het niet anders zeggen, uilige uitdrukking op zijn snuit parallel aan de rechterkant van de weg naar ons te kijken.
Hierdoor komt de eland-tussenstand op 5 te staan. To be continued...

Uitbouw

We hebben gekozen om voor de verwarming van ons huis een zogenaamde vedpanna te installeren, oftewel een houtgestookte centrale verwarming. Voor dat systeem heb je onder andere twee grote tanks nodig (in ons geval twee keer 750 liter) om het warme water in op te slaan dat door het huis gepompt wordt. Onze keldertjes zijn daar te klein voor, dus er moet aangebouwd worden. Vandaag hebben we de schop in de grond gezet om de fundering te graven. Het was heerlijk weer (zo'n vijftien graden in de schaduw) en het ging erg voorspoedig, ondanks de enorme keien die we hier en daar aantroffen:



Het eindresultaat van vandaag:

Schroot

We hebben schroot in de schuur staan, heel veel schroot. Veel dingen zijn met een beetje moeite met twee man naar buiten te brengen, maar sommige dingen zijn toch echt heel erg zwaar. Dan komt Bonki goed van pas:

Heg

De moeder van Olaf had gisteren zin om iets te gaan doen, dus die is voortvarend begonnen met het snoeien van de heg. Die was aardig verwaarloosd, dus het was hard nodig. Er is nu ongeveer twintig meter klaar (rechts van de oprit staat ook nog tien meter gefatsoeneerde heg). Nog veertig meter te gaan.

Eland

Gisteren zijn we Olafs moeder gaan ophalen, die hier een paar dagen blijft logeren. Ze is om kwart voor zes 's avonds geland, om vijf over zes zaten we in de auto en om tien voor half zeven zagen we maar liefst twee elanden: een moeder en een kalf. De moeder stond op een sappig grasveld te grazen en het kalf bleef een beetje aan de bosrand staan. Tegenover het veld was een oprit van een huis, dus we hebben bijna tien minuten naar die twee staan kijken, totdat ze langzaam aan het bos weer in sukkelden.
Na twintigduizend kilometer hier gereden te hebben, was dit de derde keer dat we elanden zagen, dus het was een mooie toevalstreffer voor Olafs moeder. We kunnen niets garanderen, maar we zullen voortaan bij het desbetreffende plekje iets langzamer gaan rijden als we mensen van het vliegveld hebben opgehaald...

Keuring

Er zijn veel dingen in Zweden die niet zo gesmeerd en efficiënt lopen als je zou verwachten als je aan het land denkt, maar de jaarlijkse keuring van de auto hoort daar niet toe. Zowel de Volkswagen als de Mitsubishi moesten worden gekeurd (daar heb je een periode van 4 maanden voor), dus we gingen eens kijken hoe dat hier moet. Heel eenvoudig, daar heb je de bilprovningen voor, een overheidskeuringsinstantie. Je kijkt op de site, geeft je persoonsnummer en kenteken op en kunt een afspraak maken. Vandaag nog? Geen probleem, op diverse tijdstippen kun je nog komen. Bij aankomst bij het keuringsstation meld je buiten via een computerscherm dat je er bent (voor gehandicapten is een aparte parkeerplaats met een computer aan een paaltje zodat die niet uit de auto hoeven te komen) en als je aan de beurt bent, flitsen op een lichtkrant je kenteken op en het cijfer van de deur waar je naar binnen mag. Hier in Lindesberg zijn drie deuren voor de auto's, één voor motorfietsen en één voor vrachtwagens, bussen, aanhangers en herkeuringen. Je rijdt een brug op, waar allemaal spiegels omheen staan, zodat de keurmeester in één oogopslag de verlichting van de hele auto kan controleren. Gordels, portieren, het gewone werk. Maar dan komt de controle van de onderkant: de brug gaat omhoog, er wordt nog een hels apparaat omhoog gelift en je auto begint te schudden. Niks geen gesjor aan wielen om te zien of er speling op een kogel zit, met een druk op de knop gaat de hele auto zo tekeer dat het lijkt alsof hij van de brug wordt geschud. Daarna wordt er even een rondje over het terrein gescheurd voor een algehele indruk, remmentest, test van de uitlaatgassen en binnen een kwartier sta je weer buiten. Vol ontzag en omgerekend maar ruim 30 euro lichter. Wat een mooi systeem.

Maaien

Onze akker is gemaaid: gisteren kwam er een tractor met maaimachine die met een noodgang over onze 6 hectare scheurde en de hele boel neerhaalde. Vandaag kwam er weer een tractor, nu met aanhanger, die de gemaaide bulten gras verhakselde en in de aanhanger wierp. Dat ging wel een stuk langzamer, dus het is nog niet af.
Wel lekker dat het gras nu weer kort is: tot twee dagen geleden stond het nog zo hoog dat als Max een paar meter achterbleef, je alleen nog maar het puntje van zijn staart boven de halmen zag uitsteken. We hadden ook maar één (platgestampte) route, omdat Max er anders met zijn kleine pootjes niet doorheen kwam. Branco vond het wel heerlijk om als een dolle door die hoge pluimen te razen, maar van dit korte gras ziet hij de lol ook wel in. Nu kunnen ze samen weer als idioten tekeer gaan.

4x4

Onze nieuwe aanwinst weegt ongeveer 3300 pond en luistert (redelijk) naar de naam Bonki. Verder is hij grotendeels zindelijk; hij heeft wel hier en daar lichte allergische reacties maar daar is hij niet minder om.

Koffie

Sommige dingen ontdek je pas als je wat langer in een land bent. Of bepaalde dagelijkse dingen wel te koop zijn, bijvoorbeeld. Oké, lekkere Nederlandse kaas verwacht je niet in het buitenland, evenmin als hagelslag. Maar cafeïnevrije koffie, die is in de beschaafde wereld toch ver doorgedrongen, zou je zeggen. Nou nee: hier in Zweden is het marktaandeel van cafeïnevrije koffie slechts 0,5 procent. Gelukkig is de supermarkt hier wel groot genoeg en hadden ze tussen de tig smaken en uitvoeringen koffie één smaak, van één merk, cafeïnevrije koffie.
Dat is dus iets wat we niet meer uit Nederland hoeven mee te nemen.

Inburgeren

We doen ons uiterste best om ons hier thuis te gaan voelen en de buren helpen daar een flink handje aan mee: afgelopen vrijdag zijn we met Per-Arne en Stina en hun zoon van zeventien gaan bowlen in Lindesberg. Ja, Lindesberg heeft ook een bowlingbaan, met vier banen maar liefst!
Het ging aardig goed met het Zweeds, maar we kennen hen nu natuurlijk een beetje en dan word je wat losser in de taal en ga je ook eens wat dingen uitbeelden. Grote lol als zij uitleggen hoe het @-teken hier heet: snabel-a, oftewel slurf-a. En wij op onze beurt barsten natuurlijk los in onze hintsversie van 'apestaartje'. Tja, er zijn nog heel veel dagelijkse woorden die we niet weten...
We waren nog niet thuis of de buren van de andere kant, Micke en Carina, stonden voor de deur met een chrysant en vroegen of we zaterdag bij hen wilden komen eten. Tuurlijk, graag, maar hoe dichter het uur naderde hoe zwaarder het lood in onze schoenen werd: toch wel erg spannend, met vier onbekenden (ze hebben twee kinderen) in een taal praten die je nog niet supergoed beheerst.
Maar zoals het met veel dingen gaat: hoe lager je verwachting, hoe leuker het uiteindelijk blijkt te zijn. We zijn er drie uur geweest, het was hartstikke gezellig en we konden ons goed verstaanbaar maken en begrepen ook prima wat zij zeiden. Dat is het herhalen waard, alleen nog niet direct deze week :-)

Ballet

Gisteravond ben ik voor het eerst hier in Zweden naar ballet geweest. Het was nog lastig om iets te vinden, want in heel Örebro län (de provincie waarin we wonen) is geen echte balletschool. Het is dus een dansschool geworden, waar ook ballet wordt gegeven.
Ik was wel een beetje zenuwachtig: een nieuwe groep is altijd al spannend, en helemaal in een andere taal. Het viel allebei wel mee: hoewel het een groep voor gevorderden is, waren er maar vier of vijf meiden die elkaar al kenden, de rest is allemaal nieuw op deze school. En de ballettermen zijn natuurlijk in het Frans, wat ook geen problemen opleverde. Gelukkig maar, want de balletlerares is van oorsprong Frans, en dan klinkt Zweeds toch ineens heel anders. Maar aan de andere kant, alle balletleraressen over de hele wereld zeggen volgens mij hetzelfde: billen in, buik in, rug recht, hoofd omhoog, en dat was zelfs met het Franse accent erbij nog wel te verstaan.
Na vijf maanden zonder ballet zit ik nu wel met enige 'spierherkenning' achter de computer, maar het is wel weer heel lekker om deze horde genomen te hebben.