We doen ons uiterste best om ons hier thuis te gaan voelen en de buren helpen daar een flink handje aan mee: afgelopen vrijdag zijn we met Per-Arne en Stina en hun zoon van zeventien gaan bowlen in Lindesberg. Ja, Lindesberg heeft ook een bowlingbaan, met vier banen maar liefst!
Het ging aardig goed met het Zweeds, maar we kennen hen nu natuurlijk een beetje en dan word je wat losser in de taal en ga je ook eens wat dingen uitbeelden. Grote lol als zij uitleggen hoe het @-teken hier heet: snabel-a, oftewel slurf-a. En wij op onze beurt barsten natuurlijk los in onze hintsversie van 'apestaartje'. Tja, er zijn nog heel veel dagelijkse woorden die we niet weten...
We waren nog niet thuis of de buren van de andere kant, Micke en Carina, stonden voor de deur met een chrysant en vroegen of we zaterdag bij hen wilden komen eten. Tuurlijk, graag, maar hoe dichter het uur naderde hoe zwaarder het lood in onze schoenen werd: toch wel erg spannend, met vier onbekenden (ze hebben twee kinderen) in een taal praten die je nog niet supergoed beheerst.
Maar zoals het met veel dingen gaat: hoe lager je verwachting, hoe leuker het uiteindelijk blijkt te zijn. We zijn er drie uur geweest, het was hartstikke gezellig en we konden ons goed verstaanbaar maken en begrepen ook prima wat zij zeiden. Dat is het herhalen waard, alleen nog niet direct deze week :-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten