Såld

Na een hele tijd weer eens een bericht. In de tussentijd heeft Max nog een terugval gehad omdat we de prednison te snel afgebouwd hadden. Gelukkig zagen we de symptomen vrij vroeg aankomen en nadat we hem weer op een hogere dosis hadden gezet, is hij nu alweer een aantal weken stabiel.
Verder kan Noa al van buik naar rug rollen en weer terug en oefent ze elke paar dagen nieuwe geluiden. Favoriet zijn nu 'hmmmmmm', met een schattig naar binnen getrokken onderlipje, schaterlachen en spuugbellen blazen.

En we hebben groot nieuws: ons huis is verkocht! Ruim een maand geleden was er hier weer eens een bezichtiging, waar vier gezinnen op af kwamen. Daaronder waren, zagen we aan de auto, ook de mensen die vorig jaar juni ons huis na twee weken al gekocht hadden, maar hun eigen huis nog moesten verkopen. Dat lukte niet zo goed en in de herfst hadden ze zich op het moment dat de makelaar een kijker voor hun huis had ineens teruggetrokken en hun eigen huis uit de verkoop gehaald.
Nu kwamen ze dus weer bij ons huis kijken en zetten ze hun eigen huis weer te koop. Maar ja, daar hadden we niet veel hoop op. Er waren ook nog andere geïnteresseerde partijen geweest, die alles al rond hadden bij de bank, maar ons huis uiteindelijk te ver van hun werk vonden. En nog weer andere mensen, die hun huis al door onze makelaar hadden laten taxeren, er hoefden alleen nog maar foto's gemaakt te worden, maar die lieten ineens ook niets meer van zich horen. Rare jongens, die Zweden.
En ineens werden we twee weken geleden gebeld door de makelaar: de allereerst geïnteresseerden hadden hun eigen huis verkocht en wilden ons huis hebben! Het zou nog een week duren voordat ze konden tekenen. Het was een zenuwslopende week, want twee jaar geleden hadden die mensen hun huis ook verkocht en wilden ze een ander huis kopen, maar toen belden ze de avond van tevoren op om te zeggen dat de man zijn baan kwijt was en ze dus van de koop afzagen.
Enfin, afgelopen vrijdag kwam iedereen opdagen, onze kopers en hun kopers, en hebben we alle contracten getekend. Vandaag hebben we 10% handgeld op onze rekening gestort gekregen, dus nu zullen ze zich echt niet meer terugtrekken, want dan zijn ze dat geld sowieso kwijt.
Intussen hebben wij ondanks de lichte onzekerheid niet stilgezeten: we hebben een huurhuis geregeld van waaruit we een koophuis kunnen zoeken, een vrachtwagenchauffeur die ons gaat verhuizen, we hebben van alles afgezegd, al een flink aantal dozen ingepakt, troep weggegooid, onze Volvo verkocht en een vlucht geboekt voor Noa en mij. Wij gaan 30 maart al naar Nederland, want we willen de reis per auto naar Nederland met Noa niet nog een keer maken. 31 maart komt de vrachtauto, die Olaf met een paar helpende handen gaat inladen, waarna hij met de honden met de auto naar Nederland komt. 2 april komt de vrachtauto onze inboedel afleveren en dan zijn we precies (nou ja, ik op twee dagen na) drie jaar in Zweden geweest.
Het was een heel mooi avontuur, waar we absoluut geen spijt van hebben. Een tijd in het buitenland wonen verruimt je horizon aanzienlijk, een nieuwe taal leren is nooit weg en we hebben hier ontzettend aardige mensen leren kennen, met wie we zeker nog contact zullen houden. We hebben dus ook een dubbel gevoel: op dit moment in ons leven willen we toch het liefst weer in Nederland wonen, maar we laten ook heel veel mooie en fijne dingen achter. We zullen zien of en wanneer het weer gaat kriebelen...