Er gebeurt hier op het moment ook niet zo vreselijk veel. Half juni is Olafs neef met zijn vriendin een paar dagen op bezoek geweest. We zijn naar een elandenpark geweest en hebben daar voor het eerst een elandstier gezien:
Alle elanden die we tot nu toe hebben gezien waren koeien of kalfjes. Erg mooi zo'n gewei.
Verder heeft Bonki een paar keer aan de beademing en reanimatie gelegen. Vlak voordat we in april naar Nederland gingen, kwam er een heel naar ratelend geluid onder de motorkap vandaan. Nadat de verbouwing van het huis klaar was, is Olaf maar eens begonnen alles uit elkaar te schroeven. En met 'alles' overdrijf ik niet heel erg veel; hij verdacht de spanner van de distributieketting, maar die zit bij deze auto erg ver in de motor. En bij een auto van 22 draait alles niet meer zo soepel en is de kans dat er iets afbreekt vrij groot. Dat gebeurde gelukkig niet, spanner weer gangbaar gemaakt en de hele boel in elkaar gezet. Totdat de carterpan er weer onder moest. Tijdens het schoonmaken daarvan bleek er een lager in te liggen. Dat moest dus ergens diep uit de motor gekomen zijn. Dus even diep ademhalen en de volgende dag maar weer alles uit elkaar. Ging wel een stuk makkelijker nu :-)). Wonder boven wonder bleek het lager nog te bestellen te zijn en een paar dagen later kon alles weer in elkaar. Olaf had er al niet veel vertrouwen in, want het gat was te ruim voor het lager geworden. En helaas: bij de eerste slag van de motor rinkelde er iets en lag het glanzende nieuwe lager wederom aan flarden in de carterpan. Na onderzoek op internet, een nachtje slapen en nogmaals diep ademhalen werd de motor voor de derde keer binnen een week ontmanteld, waarna Olaf de balansassen (die bij deze auto vrij nutteloos blijken te zijn) met de haakse slijper heeft ingekort, nog wat modificaties heeft toegepast en de motor met één hand op de rug weer in elkaar heeft gezet. En ja: alle rare geluiden waren weg, de motor liep mooier dan ooit tevoren en nadat we er nog twee weken mee hebben rondgereden durfden we hem samen andere spullen die we niet meer naar Nederland willen nemen te koop te zetten. Afgelopen woensdag is hij opgehaald en als het goed is gaat hij nog een mooi leven tegemoet in de bergen vlak bij de Noorse grens.
Ja, we zijn dus inderdaad spullen aan het verkopen. Niet dat de verkoop al helemaal rond is, maar zo kunnen we lekker rustig aan doen.
Op zich is er wel iets te vertellen over de verkoop: er zijn mensen die ons huis willen kopen en we zijn een prijs overeengekomen die niet erg ver onder de vraagprijs ligt. Dat is dus het goede nieuws. Het slechte nieuws is dat die mensen hun eigen huis nog moeten verkopen, en het is hier blijkbaar vrij normaal om dat risico bij de eigenaars van je nieuwe huis te leggen. Dat willen we natuurlijk niet, dus we hebben nog geen contract ondertekend. Mocht er nog een andere gegadigde komen, dan zijn we vrij om ook met die mensen te onderhandelen en een hogere prijs en/of vaste overdrachtsdatum af te spreken. Gelukkig is de huizenmarkt hier nog lekker in beweging en is dit het perfecte moment om een huis te verkopen, dus we hopen dat we over niet al te lange tijd 100% goed nieuws kunnen meedelen.
1 opmerking:
Hoi Daniëlle,
Wat een grappige manier van schrijven heb je toch. Het lijken wel columns. Als je nu de leukste bundelt en opstuurt naar een of ander magazine... wie weet?
Groetjes, mama
Een reactie posten