Blijkbaar was mijn posting van gisteren niet zo duidelijk, want ik heb al een paar keer de vraag gekregen of de eerste kijkers/kopers nou definitief afgehaakt zijn. Het is ook lastig met al die gegadigden voor diverse huizen...
Er zijn nu dus twee geïnteresseerde stellen/gezinnen: A en B voor het gemak. Met A zijn we al een paar weken bezig, en die waren er zeker van dat hun huis verkocht was, tot ze hoorden dat de bank hun eerste gegadigde geen lening gaf. Met een tweede kijker zijn ze er niet uitgekomen. Als het goed is, is A's huis nu door de makelaar in de verkoop genomen. Als hun huis wordt verkocht en ons huis is nog te koop, dan kopen zij het gewoon.
Over B weten we qua financiering nog niets, dus dat kan nog alle kanten op. Wel weet B dat er al een bod op ons huis is gedaan, dus ik ga ervan uit dat ze daar in hun plannen rekening mee houden.
Kortom: genoeg serieuze belangstelling, alleen is bij beide de financiering een (tijdelijk) probleem. Raar is dat hier: je gaat naar een huis kijken, spreekt je interesse uit en komt een prijs overeen voordat je de financiering helemaal rond hebt. 's Lands wijs, 's lands eer zullen we maar zeggen.
donderdag 22 juli 2010
woensdag 21 juli 2010
Wachten
En we wachten, en we wachten... De geïnteresseerde mensen hadden hun huis nog niet bij de makelaar te koop gezet, alleen maar op internet. Vorige week hoorden we dat de eerste kijkers (die zelf in een flat woonden en dus niet op kopers hoefden te wachten) hun huis wilden kopen, maar nog even op bericht van de bank wachtten. Dat leek dus ineens goed nieuws. Maar nee, de bank ging niet akkoord. Toen kwamen er weer kijkers, maar ook daar is het niet mee gelukt. Nu gaat de makelaar morgen hun huis in de verkoop nemen, maar snel gaat het allemaal nog niet.
Wel leuk is dat er een tweede stel is opgedoken dat interesse voor het huis heeft. Drie weken geleden werd er ineens aangeklopt en stond de man die bij de boer een stukje verderop werkt en vorig jaar de rotzooi van de schuur heeft opgeruimd voor de deur, samen met zijn vrouw. Zij hadden zich opgegeven voor de kijkdag, maar waren toen niet op komen dagen. Uiteindelijk hadden ze toch de stoute schoenen maar aangetrokken en brachten ons een bezoekje. Na een geïmproviseerde rondleiding leek vooral de vrouw reuze enthousiast, maar daarna hoorden we niets meer. Vandaag belde de makelaar om te zeggen dat ze toch hun interesse hadden getoond en dat ze naar de bank waren gegaan. De makelaar wist niet of ze sowieso eerst hun huis nog wilden verkopen of dat ze hadden geprobeerd een overbruggingsfinanciering te krijgen.
Voor ons begint het intussen erg krap te worden om voor de bevalling nog naar Nederland te komen, helemaal omdat het vinden van een tijdelijke huurruimte in of rond Apeldoorn erg moeilijk is. Het is namelijk niet echt realistisch om te verwachten dat we in Nederland nog een overdracht kunnen regelen per uiterlijk half september. Die onzekerheid maakt het wel extra spannend.
Verder ben ik afgelopen weekend door mijn rug gegaan. Je buikspieren doen een stuk minder hun werk als ze uitgerekt worden, en zo bleek het te veel voor mijn rug om de was uit de machine te halen :-(. Ik lig dus met frisse tegenzin al een paar dagen op de bank. Gelukkig kan ik wel lekker doorwerken op de laptop en nieuwe berichtjes bloggen :-)).
Wel leuk is dat er een tweede stel is opgedoken dat interesse voor het huis heeft. Drie weken geleden werd er ineens aangeklopt en stond de man die bij de boer een stukje verderop werkt en vorig jaar de rotzooi van de schuur heeft opgeruimd voor de deur, samen met zijn vrouw. Zij hadden zich opgegeven voor de kijkdag, maar waren toen niet op komen dagen. Uiteindelijk hadden ze toch de stoute schoenen maar aangetrokken en brachten ons een bezoekje. Na een geïmproviseerde rondleiding leek vooral de vrouw reuze enthousiast, maar daarna hoorden we niets meer. Vandaag belde de makelaar om te zeggen dat ze toch hun interesse hadden getoond en dat ze naar de bank waren gegaan. De makelaar wist niet of ze sowieso eerst hun huis nog wilden verkopen of dat ze hadden geprobeerd een overbruggingsfinanciering te krijgen.
Voor ons begint het intussen erg krap te worden om voor de bevalling nog naar Nederland te komen, helemaal omdat het vinden van een tijdelijke huurruimte in of rond Apeldoorn erg moeilijk is. Het is namelijk niet echt realistisch om te verwachten dat we in Nederland nog een overdracht kunnen regelen per uiterlijk half september. Die onzekerheid maakt het wel extra spannend.
Verder ben ik afgelopen weekend door mijn rug gegaan. Je buikspieren doen een stuk minder hun werk als ze uitgerekt worden, en zo bleek het te veel voor mijn rug om de was uit de machine te halen :-(. Ik lig dus met frisse tegenzin al een paar dagen op de bank. Gelukkig kan ik wel lekker doorwerken op de laptop en nieuwe berichtjes bloggen :-)).
zaterdag 10 juli 2010
Ontwikkelingen
Schandalig, bijna een maand niet geblogd. Sorry daarvoor!
Er gebeurt hier op het moment ook niet zo vreselijk veel. Half juni is Olafs neef met zijn vriendin een paar dagen op bezoek geweest. We zijn naar een elandenpark geweest en hebben daar voor het eerst een elandstier gezien:
Alle elanden die we tot nu toe hebben gezien waren koeien of kalfjes. Erg mooi zo'n gewei.
Verder heeft Bonki een paar keer aan de beademing en reanimatie gelegen. Vlak voordat we in april naar Nederland gingen, kwam er een heel naar ratelend geluid onder de motorkap vandaan. Nadat de verbouwing van het huis klaar was, is Olaf maar eens begonnen alles uit elkaar te schroeven. En met 'alles' overdrijf ik niet heel erg veel; hij verdacht de spanner van de distributieketting, maar die zit bij deze auto erg ver in de motor. En bij een auto van 22 draait alles niet meer zo soepel en is de kans dat er iets afbreekt vrij groot. Dat gebeurde gelukkig niet, spanner weer gangbaar gemaakt en de hele boel in elkaar gezet. Totdat de carterpan er weer onder moest. Tijdens het schoonmaken daarvan bleek er een lager in te liggen. Dat moest dus ergens diep uit de motor gekomen zijn. Dus even diep ademhalen en de volgende dag maar weer alles uit elkaar. Ging wel een stuk makkelijker nu :-)). Wonder boven wonder bleek het lager nog te bestellen te zijn en een paar dagen later kon alles weer in elkaar. Olaf had er al niet veel vertrouwen in, want het gat was te ruim voor het lager geworden. En helaas: bij de eerste slag van de motor rinkelde er iets en lag het glanzende nieuwe lager wederom aan flarden in de carterpan. Na onderzoek op internet, een nachtje slapen en nogmaals diep ademhalen werd de motor voor de derde keer binnen een week ontmanteld, waarna Olaf de balansassen (die bij deze auto vrij nutteloos blijken te zijn) met de haakse slijper heeft ingekort, nog wat modificaties heeft toegepast en de motor met één hand op de rug weer in elkaar heeft gezet. En ja: alle rare geluiden waren weg, de motor liep mooier dan ooit tevoren en nadat we er nog twee weken mee hebben rondgereden durfden we hem samen andere spullen die we niet meer naar Nederland willen nemen te koop te zetten. Afgelopen woensdag is hij opgehaald en als het goed is gaat hij nog een mooi leven tegemoet in de bergen vlak bij de Noorse grens.
Ja, we zijn dus inderdaad spullen aan het verkopen. Niet dat de verkoop al helemaal rond is, maar zo kunnen we lekker rustig aan doen.
Op zich is er wel iets te vertellen over de verkoop: er zijn mensen die ons huis willen kopen en we zijn een prijs overeengekomen die niet erg ver onder de vraagprijs ligt. Dat is dus het goede nieuws. Het slechte nieuws is dat die mensen hun eigen huis nog moeten verkopen, en het is hier blijkbaar vrij normaal om dat risico bij de eigenaars van je nieuwe huis te leggen. Dat willen we natuurlijk niet, dus we hebben nog geen contract ondertekend. Mocht er nog een andere gegadigde komen, dan zijn we vrij om ook met die mensen te onderhandelen en een hogere prijs en/of vaste overdrachtsdatum af te spreken. Gelukkig is de huizenmarkt hier nog lekker in beweging en is dit het perfecte moment om een huis te verkopen, dus we hopen dat we over niet al te lange tijd 100% goed nieuws kunnen meedelen.
Er gebeurt hier op het moment ook niet zo vreselijk veel. Half juni is Olafs neef met zijn vriendin een paar dagen op bezoek geweest. We zijn naar een elandenpark geweest en hebben daar voor het eerst een elandstier gezien:
Alle elanden die we tot nu toe hebben gezien waren koeien of kalfjes. Erg mooi zo'n gewei.
Verder heeft Bonki een paar keer aan de beademing en reanimatie gelegen. Vlak voordat we in april naar Nederland gingen, kwam er een heel naar ratelend geluid onder de motorkap vandaan. Nadat de verbouwing van het huis klaar was, is Olaf maar eens begonnen alles uit elkaar te schroeven. En met 'alles' overdrijf ik niet heel erg veel; hij verdacht de spanner van de distributieketting, maar die zit bij deze auto erg ver in de motor. En bij een auto van 22 draait alles niet meer zo soepel en is de kans dat er iets afbreekt vrij groot. Dat gebeurde gelukkig niet, spanner weer gangbaar gemaakt en de hele boel in elkaar gezet. Totdat de carterpan er weer onder moest. Tijdens het schoonmaken daarvan bleek er een lager in te liggen. Dat moest dus ergens diep uit de motor gekomen zijn. Dus even diep ademhalen en de volgende dag maar weer alles uit elkaar. Ging wel een stuk makkelijker nu :-)). Wonder boven wonder bleek het lager nog te bestellen te zijn en een paar dagen later kon alles weer in elkaar. Olaf had er al niet veel vertrouwen in, want het gat was te ruim voor het lager geworden. En helaas: bij de eerste slag van de motor rinkelde er iets en lag het glanzende nieuwe lager wederom aan flarden in de carterpan. Na onderzoek op internet, een nachtje slapen en nogmaals diep ademhalen werd de motor voor de derde keer binnen een week ontmanteld, waarna Olaf de balansassen (die bij deze auto vrij nutteloos blijken te zijn) met de haakse slijper heeft ingekort, nog wat modificaties heeft toegepast en de motor met één hand op de rug weer in elkaar heeft gezet. En ja: alle rare geluiden waren weg, de motor liep mooier dan ooit tevoren en nadat we er nog twee weken mee hebben rondgereden durfden we hem samen andere spullen die we niet meer naar Nederland willen nemen te koop te zetten. Afgelopen woensdag is hij opgehaald en als het goed is gaat hij nog een mooi leven tegemoet in de bergen vlak bij de Noorse grens.
Ja, we zijn dus inderdaad spullen aan het verkopen. Niet dat de verkoop al helemaal rond is, maar zo kunnen we lekker rustig aan doen.
Op zich is er wel iets te vertellen over de verkoop: er zijn mensen die ons huis willen kopen en we zijn een prijs overeengekomen die niet erg ver onder de vraagprijs ligt. Dat is dus het goede nieuws. Het slechte nieuws is dat die mensen hun eigen huis nog moeten verkopen, en het is hier blijkbaar vrij normaal om dat risico bij de eigenaars van je nieuwe huis te leggen. Dat willen we natuurlijk niet, dus we hebben nog geen contract ondertekend. Mocht er nog een andere gegadigde komen, dan zijn we vrij om ook met die mensen te onderhandelen en een hogere prijs en/of vaste overdrachtsdatum af te spreken. Gelukkig is de huizenmarkt hier nog lekker in beweging en is dit het perfecte moment om een huis te verkopen, dus we hopen dat we over niet al te lange tijd 100% goed nieuws kunnen meedelen.
Abonneren op:
Posts (Atom)