Dierenarts

Vorige week hadden wij weer een nare ervaring met een dierenarts. Branco, de boxer, liep al een tijdje mank. Pijnstillers hielpen niet, dus wij naar de dokter. Zij voelde even aan Branco's poten en haar conclusie was dat hij zo'n ernstige mate van artrose had, met woekerend kraakbeen en littekenweefsel, dat er geen andere oplossing was dan hem een spuitje te geven. We moesten er maar even over nadenken en dan kon zij dat die middag of de dag erna (op zaterdag) wel doen.
Wij helemaal gestrest naar huis, waar wij een vriendin belden, die dierenarts in Nederland is. Zij vond de conclusie dat er niets meer aan gedaan kon worden té voorbarig, omdat er nog geen foto's gemaakt waren. Met alleen voelen mag je zo'n conclusie niet trekken.
Lang verhaal kort: naar een gespecialiseerde kliniek in Arboga geweest, foto's laten maken, een prednisoninjectie in Branco z'n knie laten zetten en het gaat weer stukken beter. Branco krijgt nog wel pijnstilling en loopt alleen nog maar aan de riem, maar hij belast zijn poot weer goed en kan zo z'n spieren weer langzaam opbouwen.
Conclusie: in het land waar nog mensen nog steeds hun oude en/of zieke hond zelf doodschieten, beschikken zelfs dierenartsen iets te lichtvaardig over leven en dood.