Klussen met kijkers

Het is weer tijd voor een rondje 'Klussen met kijkers'. Van de voortgang van de afgelopen twee weken heb ik foto's gemaakt en als ik die mooi onder elkaar zet, lijkt het alsof alles in een uurtje is gedaan, inclusief reclamepauzes ;-)

Weet u het nog, zo zag het er vorige week uit, nog een tikje aan de luchtige kant:



En ineens staat er, vanaf de andere kant gezien, een dichte muur:



De eerste kamer rechts als je het gangetje in loopt:



En de tweede kamer, precies hetzelfde maar dan in spiegelbeeld:



Even de balken wat beter in beeld, want het heeft toch al gauw anderhalve minuut bloed, zweet en tranen gekost om die met de band- en vlakschuurmachine enigszins te fatsoeneren. Oud, oké, maar lelijk, dat liever niet.
Op miraculeuze wijze zit het plafond er ook al in, zijn in de eerste kamer alle naden afgesmeerd en zitten er al plinten tegenaan.



U kunt u even opfrissen, we gaan zo weer verder.



























Aha, daar bent u weer. De schilder, beitser, behanger en elektricien zijn langsgeweest et voilà:

Spark

Gisteravond kwamen de buren eten en omdat er een lekker aangestampt sneeuwlaagje op de weg lag, kwamen ze naar oud Zweeds gebruik met de spark:



Dat is een slee met twee lange ijzeren staven, waar je op gaat staan. Met één voet zet je je af, als was het een step, en zo kun je je prima over ijs en goed aangevroren sneeuw heen bewegen. Mandje boodschappen voorop en je hebt geen rollator meer nodig!

Snowboarden II

Helaas, weer geen foto's van ons tweede uitje van afgelopen zaterdag, deze keer naar een groter gebied op 130 kilometer afstand. Ik durf namelijk geen fototoestel in mijn jas mee te nemen, ben bang dat ik er bovenop val.
De buurman en -jongen zouden meegaan, maar wegens ziekte ging dat niet door. De buurvrouw had al beloofd dat ze de honden een keer zou uitlaten en daarvan wilden we wel profiteren, dus we zijn met z'n tweeën naar Romme geweest: www.rommealpin.se Daar hebben we heerlijk gesnowboard, op brede pistes die erg goed geprepareerd waren. Ondanks het lange eind rijden is het zeker voor herhaling vatbaar.

De afgelopen dagen heeft het hier weer uitbundig gesneeuwd, zodat de sneeuw nu bijna drie teckeltjes hoog ligt. We komen met Bonki bijna de akker niet meer over om nieuwe sporen te maken waar Max in kan lopen, dus voor hem is elke uitlaatbeurt een echte crosscountry-ervaring. Branco wordt (met z'n negenhalf jaar) weer een dolle jonge hond nu hij zo lekker in de sneeuw kan spelen, die bij hem intussen ook tot de oksels komt. Heerlijk om een 'echte' winter mee te maken en daar ook volop van te kunnen genieten!

Snowboarden

Eindelijk is het er weer eens van gekomen: gisteren hebben we een dagje gesnowboard. Vorig jaar lukte dat niet omdat toen de sneeuw eindelijk begon te vallen Olaf met die ontsteking in zijn knie zat.
Dit is pas ons derde seizoen en na het jaartje pauze wilden we rustig aan beginnen. Wij dus doordeweeks naar een kleine piste en inderdaad: het eerste uur waren we maar met z'n tweeën! Je hebt dan wel alle ruimte op de piste, maar je voelt je toch best vervelend als de lift pas aangezet wordt als je weer aan komt glijden. Gelukkig kwamen er nog twee snowboarders en een skiër bij, en vanaf dat moment bleef de lift continu in gebruik.
Met al die ruimte en heerlijke vers gevallen sneeuw hebben we lekker kunnen oefenen, zodat we overmorgen als we met de buren naar een wat groter gebied gaan geen modderfiguur slaan.

Wanden

De wanden van de kamers boven staan er, met deuren en al. De kozijnen moesten we helaas nog zelf aanpassen, want ondanks het feit dat het meisje bij de bouwmarkt zei dat ze dat afzagen wel eerder had gedaan, waren ze toch nog 1,5 centimeter te lang. Ze had al gezegd dat ze er aan beide kanten 4,5 centimeter af zou halen, vraag niet waarom, maar dan zou het goed zijn. Logischerwijs had dat 5 centimeter per kant moeten zijn en dat bleek ook. Gelukkig hebben we zelf een fijne zaagtafel, dus dat is mooi gelukt.

Apart

Zo af en toe maak je iets mee waarvan je denkt: dat zou in Nederland niet zo gaan. Dat gebeurde dus gisteren: wij reden naar een bouwmarkt waar ze volgens de website witte deuren van 2 meter hoog verkopen. De meeste deuren zijn 2,10 meter. In de rest van het huis hebben we die ook, maar op de bovenverdieping passen ze niet. Toevallig waren ze ook nog eens in de aanbieding, helemaal mooi dus.
De deuren waren zo gevonden, alleen de bijbehorende kozijnen niet. Vreemd genoeg zagen we ook nergens een leeg vak, dus wij naar de balie. Het antwoord? In Stockholm verkopen ze die waarschijnlijk wel. Wij zagen die van 2,10 meter altijd af...

Plafond

Helaas moest er wat werk op de bovenverdieping overgedaan worden. We wisten dat we wat ruimte moesten laten tussen de isolatie en het dakbeschot, omdat er op de buitenkant van het dak lucht- en vochtdicht takpapp ligt. Dat was dus gebeurd. Tijdens de kerstdagen tot na Nieuwjaar heeft het werk stilgelegen en daarna bleek er toch erg veel bevroren condens aan de binnenkant van het dakbeschot te zitten. Daardoor was het niet zeker of de isolatielaag zijn werk wel goed zou doen en of die niet zou worden aangetast door het vocht. Dus alle isolatie er weer uitgehaald en de luchtspouw afgetimmerd: tegen de binnenkant van het dakbeschot hebben we panlatten geschroefd (latten van 22 mm dik en 42 mm breed) en daarop hebben we platen hardboard getimmerd. Zo is er dus een ruimte met lucht ontstaan van ruim 2 centimeter. Daarna hebben we de panlatten waartegen de gipsplaten komen weer teruggeschroefd en hebben we daar meteen maar het isolatiefolie mee vast gezet. Dat isolatiefolie moet voorkomen dat er condens vanuit de kamers naar de isolatiedekens trekt. Als het goed is wordt het dus tussen de gipsplaten en het hardboard nooit meer vochtig en blijft het isolerende dekentje goed zijn werk doen.

Hier zie je het hardboard zitten en er is alweer een deel van de isolatie terug.



De andere kant was al klaar:



Gipsplaatjes erop en het lijkt alweer meteen iets:

Koud!

Na een oud en nieuw met eigengebakken oliebollen en samen met de buren afgestoken vuurwerk zijn we al een paar dagen bezig met het nieuwe jaar. En dat nieuwe jaar is vrij koud begonnen: het is al een week lang overdag tussen de -18 en de -22, en vandaag was het -26. Dan helpt een thermobroek onder je spijkerbroek niet meer en moet de volledige snowboarduitrusting eraan te pas komen om de honden hun broodnodige beweging te geven. Gelukkig hebben we hier in de buurt een weggetje het bos in waar tot voor kort bomen werden gerooid en dat dus helemaal platgereden is. Zo kunnen de honden buiten lopen zonder dat hun poten bevriezingsverschijnselen vertonen. Af en toe hinkt er eens eentje op drie poten en dan moet je de tussen de tenen opgehoopte sneeuw eraf borstelen, waarna hij weer vrolijk verder huppelt. Want leuk dat ze die sneeuw vinden!