Maar goed, tijdens het etentje vertelden de buren (die hier al bijna 30 jaar wonen) dat er een paar honderd meter verderop in het bos tussen alle bomen een renbaan ligt. Dat meenden wij ook al gezien te hebben op onze gedetailleerde kaart van de omgeving, maar nu hoorden we dat mensen in dat stuk bos ook vaak hun hond uitlaten. Zo af en toe zou er voor de lol nog weleens gereden worden.
Gisteren gingen we dus op zoek...
... maar we konden hem niet vinden:
Dan maar lekker spelen met de baas:
Thuis bekeken we de kaart nog eens en nu wisten we waar we naartoe moesten, en ja hoor:
Klaar voor de start:
We zaten een beetje hardop te filosoferen: er zaten afdrukken van paardenhoeven in het zand, en er was helemaal geen begroeiing, dus er zou inderdaad nog weleens iemand komen. Ineens sloeg Max aan en werd hij helemaal opgewonden, en wat kwam daar de bocht om? Een heuse draver:
Het is natuurlijk lang niet zo bijzonder als een eland of een lynx of zo zien, maar het is toch wel heel raar om midden in het bos in stilte bijna van je sokken gereden te worden. Hoewel de omgeving niet Zweedser kon zijn, deed het me toch sterk denken aan het oude kinderliedje 'Een karretje op de zandweg reed.' Ik hoop alleen dat het deze menster niet hetzelfde lot beschoren is als de voerman uit dat liedje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten