Renbaan

Eergisteravond gingen we eten bij de buren, wat heel gezellig was. Er waren nog twee andere Nederlanders, die hier al bijna 25 jaar wonen en die wij inmiddels ook vrij goed kennen. Dat was helemaal handig, want zo hadden we twee levende woordenboeken naast ons. Erg prettig zo af en toe!
Maar goed, tijdens het etentje vertelden de buren (die hier al bijna 30 jaar wonen) dat er een paar honderd meter verderop in het bos tussen alle bomen een renbaan ligt. Dat meenden wij ook al gezien te hebben op onze gedetailleerde kaart van de omgeving, maar nu hoorden we dat mensen in dat stuk bos ook vaak hun hond uitlaten. Zo af en toe zou er voor de lol nog weleens gereden worden.
Gisteren gingen we dus op zoek...





... maar we konden hem niet vinden:



Dan maar lekker spelen met de baas:



Thuis bekeken we de kaart nog eens en nu wisten we waar we naartoe moesten, en ja hoor:



Klaar voor de start:



We zaten een beetje hardop te filosoferen: er zaten afdrukken van paardenhoeven in het zand, en er was helemaal geen begroeiing, dus er zou inderdaad nog weleens iemand komen. Ineens sloeg Max aan en werd hij helemaal opgewonden, en wat kwam daar de bocht om? Een heuse draver:



Het is natuurlijk lang niet zo bijzonder als een eland of een lynx of zo zien, maar het is toch wel heel raar om midden in het bos in stilte bijna van je sokken gereden te worden. Hoewel de omgeving niet Zweedser kon zijn, deed het me toch sterk denken aan het oude kinderliedje 'Een karretje op de zandweg reed.' Ik hoop alleen dat het deze menster niet hetzelfde lot beschoren is als de voerman uit dat liedje...

Bugg

Het afgelopen weekend is het er eindelijk van gekomen: we zijn naar dansles geweest en de voetjes zijn flink van de vloer geweest. Vorig jaar na twee feesten waarop we alleen maar een beetje op de dansvloer heen en weer konden hopsen terwijl alle anderen om ons heen vol enthousiasme allerlei ingewikkelde figuren maakten, hadden we al besloten les te gaan nemen. Helaas hield de dansschool hier in Lindesberg er net in januari mee op, en om helemaal naar Örebro te rijden, zo gemotiveerd waren we nou ook weer niet.
Maar goed, uiteindelijk hoorden we van de buren dat er een halfuur verderop een weekendcursus bugg werd gegeven, de bekende Zweedse dans die blijkens internet op de moderne jive lijkt.
We hadden een Zweeds tempo verwacht: na binnenkomst eerst even koffie, daarna rustig aan wat beginnen, weer koffie, lunch en dan nog een paar moves. Maar nee hoor: we zijn de hele zaal door gestuurd en hebben in deze twee dagen enorm veel variaties geleerd. We hebben zelfs een begin gemaakt met de foxtrot. Vanaf oktober worden in het nabijgelegen dorpje elke week dansavonden georganiseerd, waar we het geleerde mooi in praktijk kunnen brengen.
En zo is het leven in Zweden dus wederom helemaal niet saai ;-)

Saai?

Het leven op het platteland saai? Nee hoor, er gebeurt hier van alles, vanmiddag nog een ongeluk bij ons voor de deur. Gelukkig was er snel hulp ter plaatse:

Schoorsteen III

Het stookverbod voor onze kachel is opgeheven! Afgelopen zondag hebben we de allerlaatste hand aan de schoorsteen en de brandwerende omgeving van de kachel gelegd, en zag het er zo uit:



Dit is op de bovenverdieping, de gaten die we in de bakstenen schoorsteen hadden gemaakt om de pijp erdoorheen te kunnen krijgen, zitten dicht en onderaan, waar de metalen pijp even uit de schoorsteen komt om de bocht af te snijden, is alles ondersteund en mooi dichtgemetseld en afgestuukt.

Beneden staat de kachel nu zo'n dertig centimeter naar achteren, want de hele 'sierlijke' uitbouw waar het lek zat, hebben we weggehaald. Zo struikelen we van de winter ook niet over de honden, die zodra we maar aanstalten maken hout in de kachel te leggen, staan te dringen om zich met een diepe zucht op de grond ervoor neer te mogen vleien.



(De gele vlekken zitten niet op de muur, dat is de lichtval van het lekkere bijna-herfstzonnetje.)

Maandagochtend heb ik direct de schoorsteenveger gebeld om een afspraak voor een herkeuring te maken en die was vanmiddag. Hij heeft een camera de pijp in laten zakken en heeft de pijp en de brandwerende muren achter en naast de schoorsteen goedgekeurd. Het hout ligt alweer klaar voor kille herfstavonden.

Brekebeen

Vandaag was ik bezig deze bult stenen



die we vorig jaar bij het graven van de fundering uit de grond hadden gehaald, in de aanhanger te leggen. Op een gegeven moment werd ik toch wel moe en besloot ik de laatste grote stenen aan de kant te rollen, zodat ik de kleintjes ertussenuit kon vissen. Ik lette heel goed op dat de stenen niet op mijn tenen zouden rollen, maar daarbij vergat ik mijn vingers:



Dat wordt de komende week misschien wel met mijn spraakherkenningsprogramma werken, want typen zonder linnkerwijsvinger is erg lastig.

Ik mag trouwens wel wat vaker handcrème gebruiken, zie ik!

Klaar!

De verwarming is geheel geïnstalleerd. Vorige week donderdag zijn de boorders nog anderhalf uur geweest en toen was het gat helemaal klaar. Op vrijdag werd zoals geblogd de kachel bezorgd en geïnstalleerd voor zover mogelijk, en gistermiddag kwamen de boorders weer terug om een sleuf te graven vanaf het gat naar de aanbouw, waar de slangen het huis binnenkomen. Dat hebben ze vanochtend afgemaakt, en toen stond ook de loodgieter van vrijdag weer op de stoep, om de hele boel aan elkaar te koppelen.

Met behulp van een machine worden de aanvoer en retour (beide 150 meter lang) in het gat gebracht. Het water en de koelvloeistof zitten er al in, anders zouden de slangen te licht zijn en door het water in het gat omhooggeduwd worden.



We hebben last van enórme mollen:



Gelukkig stoppen ze hun gangen ook weer dicht:



De warmtepomp, die ons de komende (hopelijk koude) winter door moet helpen:



Als er niet ineens iets heel raars wordt uitgehaald met de rekening, dan was dit een geweldig bedrijf om deze klus te laten doen. We zijn keurig elke keer van tevoren gebeld om te vragen of ze op een bepaalde tijd konden komen, en dan kwamen ze ook. Ze hebben de troep keurig achter zich opgeruimd, de leidingen heel netjes aangelegd en bijna zonder onderbreking achter elkaar aan gewerkt. Heerlijk, zo kan het dus ook!