Voordat we naar dit huis verhuisden, hadden we ons enorm verdiept in de twee verwarmingssystemen die in aanmerking zouden kunnen komen voor ons huis: een aardwarmtesysteem (waarbij er een gat in de grond wordt geboord en de warmte uit de aarde wordt gebruikt om je huis en water te verwarmen) en een op hout gestookte cv. Na ampele overwegingen hadden we voor de houtgestookte cv, een vedpanna gekozen, omdat die praktisch niets kost als hij eenmaal geïnstalleerd is (helemaal als je zoals wij een eigen stuk bos hebben) en omdat er praktisch geen techniek aan te pas komt en eventueel onderhoud dus eenvoudig en goedkoop zou zijn. We hebben dus een mooie aanbouw gebouwd en uiteindelijk hadden we de ketel besteld.
Nu weten de vaste lezers van het blog dat we tweeënhalve maand geleden brand hebben gehad. Daardoor zijn we eigenlijk een beetje bang geworden om in ons huis een vuurtje te stoken waar je geen toezicht op houdt (de houtkachel steek je pas aan als je erbij zit, dus dat is niet zo spannend). Daarbij kwam dat onze hele houtvoorraad voor de komende winter opgefikt is, en we door het verlies van de schuur ook geen plek meer hebben om 30 kuub hout op te slaan. We hebben dus besloten om tóch een aardwarmtesysteem te nemen. De leverancier van de vedpanna was al een maand te laat met leveren, dus die konden we mooi afzeggen.
Na een aantal offertes te hebben opgevraagd en een vergunning te hebben aangevraagd, was het vandaag zo ver: de boormaatschappij kwam. Er wordt in onze achtertuin een gat van 150 meter diep geboord, daar wordt een slang met water en koelvloeistof in gehangen en die loopt naar de ketel in huis. Via een geavanceerde warmtewisselaar kun je zo je hele huis en een boiler vol water verwarmen. Er zijn dus wel vaste lasten qua elektriciteit, maar ook een heleboel gemak: behalve het betalen van de rekening hoef je niets te doen. Wat een luxe!
De aankomst van de vrachtwagen met de boor en de compressor. Op de voorgrond de container waarin het boorafval stroomt.
De boor op weg naar de plek waar hij moet zijn, op zo'n dertig meter afstand van onze waterput.
Hij staat op de plek, en het begint steeds harder te regenen:
Klaar voor de start:
Go!
Na vijf uur boren zaten ze om halfvijf op 130 meter. Er hebben zich gelukkig geen calamiteiten voorgedaan (zoals een instortend gat of vervuiling van onze waterbron door gruis dat in een of andere aardlaag loskomt), dus morgen worden de laatste 20 meter geboord. Dan slang erin, die het stukje naar het huis ingegraven wordt, dan komen de mannen van het installatiebedrijf de ketel neerzetten en kan de boel aangesloten worden op het door Olaf aangelegde systeem van radiatoren. Ik ben benieuwd wanneer we voor het eerst weer centraal de temperatuur in ons huis kunnen regelen!
2 opmerkingen:
Pffff! Een andere reaktie kan ik op de laatste berichten niet geven.
Dus: nogmaals sterkte!
Wat een spannende toestand! Leerzaam blog dit. :-)
Een reactie posten