Klacht

Toen we naar Zweden verhuisden, hadden we ons voorgenomen iets minder op onze Nederlandse strepen te gaan staan: de dingen wat relaxter opvatten, niet overal je recht willen halen en je iets minder te laten opfokken als je ergens te veel voor moet betalen.
Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, vooral in een land waar, zo hebben we ontdekt, je zonder overdrijven voor hetzelfde product soms wel tweeënhalf keer zo veel kwijt bent als je het bij de verkeerde winkel koopt. Dat is ons een paar keer overkomen, maar we hebben intussen alle adresjes wel gevonden (tóch weer niet te veel betalen, hè ;-)).
Vorig jaar hebben we ook een keer flink onze neus gestoten toen de teckel op zondag een anaalklierontsteking had en we naar de dierenarts gingen. Natuurlijk is het op zondag duurder, dat wisten wij ook wel. Wat wij toen nog niet wisten is dat de 'staatsdierenartsen' een belachelijke hoeveelheid geld rekenen voor hun diensten: we zijn een halfuur binnen geweest en moesten 275 euro aftikken. We hebben opheldering gevraagd en toen bleek dat je niet betaalt naar de hoeveelheid tijd die je binnen bent geweest, maar naar het aantal handelingen: ontvangst, onderzoek, verdoving, klieren schoonmaken, teckel weer bij laten komen, factuur opstellen, hun reistijd naar de kliniek (die voor ons ook een uur rijden was, we hadden haar beter bij ons thuis kunnen laten komen), plus natuurlijk alle gebruikte materialen. Bij die gelegenheid hebben we diep ademgehaald, tot tien geteld, betaald en een andere dierenarts gezocht.
Het gedoe met het zeil laten we echter niet over onze kant gaan. Het bedrijf dat het linoleum heeft gelegd had gereageerd en heeft 90 euro van de rekening afgehaald. Het was een misverstand en de materialen waren duurder geworden sinds de offerte. Onze klacht over het beschadigde linoleum met bobbels wezen ze af: je moet dat soort dingen vanaf ooghoogte bekijken en trouwens, er was al een bezichtiging geweest en toen waren we akkoord gegaan met de bult. De ene bult die ze met een hamer de kop hebben ingeslagen, ja, maar de andere hadden we toen nog niet gezien omdat de zon er nog niet op had geschenen.
We hebben informatie ingewonnen bij onze rechtsbijstandverzekering (die hier standaard bij de opstalverzekering in zit), maar die komen pas in actie als het belang minstens 7000 kronen is (ongeveer 700 euro). Er is hier echter wel een consumenteninstantie van de overheid, die in elke gemeente een vertegenwoordiger heeft. We wilden even verifiëren of je hier niet direct een deurwaarder aan de deur hebt als je doet wat wij van plan waren: een bepaald bedrag van de factuur aftrekken wegens ontevredenheid met de geleverde dienst. Dat was geen enkel probleem, dus we hebben een brief opgesteld en die gaat morgen aangetekend op de bus. Benieuwd of daar nog een reactie op komt, want we hebben aangegeven dat ze niet nog een keer met een hamer hoeven aan te komen.

Lente!

Nee, dit is geen uitroep van blijdschap omdat de bomen hier prachtig in de knop gesprongen zijn, maar een noodkreet. Laat het alsjeblieft lente worden! Vorige week zag het er goed uit: de hele week heeft het gedooid en hier werd het een blubberzooi. Sinds drie dagen vriest het 's nachts echter weer stevig en is het overdag ook niet al te warm. Het heeft eergisteren zelfs weer gesneeuwd: er ligt weer tien centimeter bij. Wel mooi hoor, daar niet van, maar als je je helemaal hebt verheugd op de lente is het toch even een dompertje:



Aan het dak van de schuur en de bomen is goed gezien dat het al even warmer is geweest: daar is de sneeuw echt verdwenen.



Binnen wordt het ook steeds witter, maar dat is gelukkig blijvend.



Door de gaten boven in de muur komen straks buizen van de centrale verwarming, die trouwens intussen al is besteld en als het goed is in week 19 wordt bezorgd.



Het gat links bovenin wordt nog mooi afgedekt met een kapje en zorgt voor de mechanische ventilatie. Rond het raam komen natuurlijk nog afdeklijstjes.



Boven deze waterleidingen komt de wastafel te hangen.

Uitersten

Deze week hebben we twee uitersten op de schaal van vriendelijkheid en behulpzaamheid meegemaakt.
Vorige week is het zeil bij ons gelegd. Nadat de zeillegger was vertrokken, zagen we een bobbel in het linoleum in de gang, dus heb ik direct de winkel gebeld. Donderdag zouden ze komen kijken. En ja hoor: twee man sterk stonden ze voor de deur, met een hamer. Ja, ja, dat was inderdaad een bobbel, maar dat kon gebeuren. Laten we er eens op slaan om te zien wat er gebeurt. Na een paar minuten fiks hameren was de bult inderdaad bijna weg. Helaas is ondanks een stukje zeil dat de zeillegger als bescherming onder de hamer had gelegd ons marmoleum natuurlijk wat beschadigd, maar goed, we kregen een fles was en daarmee was het opgelost, vonden ze. Die donderdagmiddag liep ik vanuit de werkkamer naar de woonkamer en zag ik op een andere plek weer een bult. Toen zijn we gaan voelen en het zijn er een stuk of zes, sommige duidelijk zichtbaar omdat ze in het looppad liggen en andere wat minder.
Die donderdag kwam ook mijn beste vriendin aan, die tot zondag is gebleven. Dat was heel erg gezellig en zo lieten we de bulten maar even voor wat ze waren.
Maandag kwam de rekening: 250 euro hoger dan de prijsafspraak die we hadden gemaakt (mondeling, dat wel). We zijn gaan reclameren. Daar moet natuurlijk over overlegd worden, maar het ziet er voor ons niet zo best uit: 'Ach, een kleine afwijking kan altijd bij een mondelinge opgave.' We hoorden later die dag dat iemand anders precies om hetzelfde ruzie heeft gehad met die zaak: veel te veel uren gedeclareerd voor de werkzaamheden.
Vanmiddag daarentegen zijn we naar de makelaar geweest via wie we ons huis hebben gekocht, omdat we wat dingen wilden weten voor de taxatiepapieren van het huis die we net hebben gekregen. Hij heeft ons uitgebreid geholpen en ons zelfs nog fiscaal advies gegeven: we hebben meer dan 2 hectare grond, en zo vallen we onder een regeling waarbij we de uitgaven die we maken voor het bos, de akker en de enorme schuur kunnen wegstrepen tegen de inkomsten uit mijn vertaalwerkzaamheden. De motorzaag die we hebben gekocht, het opknappen van de schuur, apparatuur die we volgend jaar misschien gaan kopen om ons eigen hout te klieven: dat zou allemaal aftrekbaar zijn. Daar gaan we onze boekhouder eens stevig over aan de tand voelen, want als dat echt zo is, dan hebben we natuurlijk een quad nodig om door het bos te kunnen rijden :-))

Zeil

Vandaag is de zeillegger geweest. In Zweden worden in de badkamer bijna geen tegels toegepast, omdat alles van hout is. Dat gaat werken en dan springen de voegen kapot. Verder zijn ze hier panisch voor water/vocht/schimmel, dus vaak wordt er plastmatta gebruikt, een soort zeil, dat zowel op de vloer als tegen de wanden wordt gelijmd. Zeil op de muren vonden we zelf een beetje te ver gaan, daar komen wel gewoon tegels, maar de vloer van de gastenbadkamer in de aanbouw hebben we wel op de Zweedse manier waterdicht (en beloopbaar) laten maken:



Nee, we zijn niet kleurenblind geworden. Watervaste gipsplaten zijn hier ontstellend duur, dus in plaats daarvan hebben we gewone gipsplaten gebruikt voor de muren. Dan neme men vloeibaar rubber in een potje en smere dat op de wanden. Vandaar die foeilelijke groene kleur. Daar komen dus gewoon witte tegels overheen, die als het goed is mooi harmoniëren met de blauwe vloer.

In de gang zelf hebben we marmoleum laten leggen. De legger was zacht gezegd niet heel erg ervaren, dus het heeft letterlijk bloed, zweet en tranen gekost om het erin te krijgen. De beste man sneed zich na een uur heel fors in twee vingers, en dat bloedde natuurlijk als een rund. Met mijn ondeskundige oog leek het me dat hij even een zwaluwstaartje moest gaan halen in het ziekenhuis, maar dat wilde hij niet. Bloedend en al is hij verdergegaan met leggen:



Gelukkig hebben we de muren geschilderd met afwasbare verf, dus de bloedvlekken zijn alweer weg.

Het ziet er wel ineens helemaal af uit. Alleen de plinten langs de deuren en muren nog.

Snel

Het is net Klussen met kijkers: de ene dag zijn de muren nog kaal en zijn er nog allemaal dikke boomstammen in zicht, de volgende zijn de balken weggewerkt, staan er overal voorzetwanden en zit er zelfs al glasvezelbehang op de muren.







Wat de argeloze kijker niet ziet:
- buiten (soms in de sneeuw) gipsplaten snijden
- muren (degene die we niet zelf hebben gezet ;-)) en plafonds uitvlakken zodat ze weer recht zijn
- bouwwerken fabriceren om de blootliggende balken heen, waarbij we er wel voor moeten zorgen dat alles een beetje haaks op elkaar staat
- platen van 2,70 meter lang in de meest rare vormen voorzichtig naar binnen sjouwen en hopen dat ze passen
- honderden schroefgaatjes plamuren, net als de verbindingsnaden
- de honderden schroefgaatjes en verbindingsnaden schuren
- behangen

Hierna moet er nog geschilderd worden en moeten er overal nog plinten komen. Het resultaat van deze noeste arbeid zal hier binnenkort worden gepubliceerd. Watch this space.

Ontwikkelingen

Het verslag van de voortgang in huis loopt een beetje achter. We hebben intussen in het gat naar de woonkamer een deur:





We hebben weer een vloer, ook erg prettig:

Dat vindt Max ook!

En we zijn bezig het gezaagde gat tussen de oude gang en de aanbouw weg te werken:



Morgen of overmorgen meer!

Aaarrggh!