Twintig centimeter is wel te hoog voor Max de teckel, maar dan komt Bonki weer eens goed van pas: een paar keer over de akker rijden en we hebben een mooi wandelspoor:
De grote sporen links zijn van Branco, de sporen die van links naar rechts lopen zijn van reeën, die naarstig naar wat gras onder de sneeuw zoeken.
Max kan maar één kant op:
Aan de kant, Branco moet erlangs!
Ik moest de oprit wel eerst sneeuwvrij maken voordat ik weg kon. In eerste instantie was ik vergeten de sneeuw voor onze brievenbus weg te schuiven, dus vorige week maandag hebben we geen post gehad. De postbodes hier stappen namelijk echt niet uit de auto, als ze niet tot bij de brievenbus kunnen rijden, heb je pech gehad.
Stalactiet:
1 opmerking:
Ha stelletje, verdorrie, ik had al lang niet meer jullie blog bezocht (verhuisperikelen-nog 2 weken), en dan is er erg veel gebeurd! Olaf ligt natuurlijk veel op z`n knieen, en heeft er misschien een klein wondje gehad, beetje vuil erin en voila, een infectie. Gelukkig dat jullie snel gerageerd hebben. Ik ben benieuwd hoe het ziekenhuis reageert op een echt spoedgeval?? Maar gelukkig gaat het nu beter, er valt zoveel te doen bij jullie. Ik mis Olaf nu erg bij alle klussen, er gaan nu allemaal verschillende mensen over.
Heel veel sterkte enz. enz.
Een reactie posten