Mellandagsrea

In Nederland is het misschien de gewoonte om op tweede kerstdag naar een meubelboulevard te gaan, hier in Zweden heb je de zogenoemde mellandagsrea. Rea is uitverkoop en de mellandagar zijn de dagen tussen kerst en oud en nieuw. Die uitverkoop begint al op 26 december om zeven uur 's ochtends. Nu zijn wij op zoek naar een nieuwe wasmachine en we slaan een koopje natuurlijk niet af, dus na een verfrissende wandeling:



Olafs moeder, die hier de kerstdagen bij ons viert

en een lekker kerstontbijt zijn we rond het middaguur naar Örebro gegaan. En inderdaad, het was stervensdruk. Net op het goede moment de elektronicawinkel binnengegaan, want toen we weer buiten kwamen stond er een rij te wachten om naar binnen te mogen.
We hebben niets gekocht, maar wel een goed beeld van de natuurminnende Zweed gekregen :-)).

En als je dan weer thuis bent, is het toch wel weer erg genieten van de mooie natuur voor de deur:

Zolder II

Ondanks de kou op zolder (daar hangen nog geen radiatoren) schiet het best lekker op met het bouwen van de twee kamers. Met het isoleren en gipsen van de achterwand heb ik nog geholpen, daarna is Olaf weer alleen verder gegaan, mijn deadline komt me namelijk te snel dichterbij om nog te helpen.

Eerst dus het isoleren van de achterwand:





Daarna elektra en gipsplaten monteren:



En het isoleren van het dak:







Aan de onderkant moeten nog een paar stukken glaswol komen, daarna elektra en gips en dan kunnen de wanden gezet worden. Heerlijk hoor, iets wat relatief zo snel gaat.

De komende dagen gaan we lekker van een paar vrije dagen genieten, samen met Olafs moeder, als het verkeer en het vliegtuig mee zitten en ze hier kan komen. Verder wensen we iedereen natuurlijk 'God Jul och Gott Nytt År'!

-19

Wat doe je als het min negentien is? Je ontdooit de vriezer:



Maakt een sneeuwengel:



En haalt de kerstboom uit het bos:



Kortom: wij zijn klaar voor de winter!

Terug

Maandagavond om elf uur was ik weer thuis. Het was heel gezellig in Nederland, alleen het na de vertaalworkshop eten met veertig man in een restaurant waar op de achtergrond ook nog net iets te harde muziek werd gedraaid was heel vermoeiend. De reis is prima verlopen, maar doordat er een rechtstreekse busverbinding is opgeheven doe je er nu vier uur over om met het openbaar vervoer van vliegveld Skavsta naar Örebro te komen, waar dat eerder ruim twee uur was.

Hier was het intussen al wit geworden en met de sneeuwval van gisteren en vandaag erbij zitten we al op een pak van zo'n twintig centimeter. Dat wordt hopelijk een witte kerst!











O ja, Olaf is geslaagd voor zijn grundskola en ik voor svenska A. Nu hebben we lekker kerstvakantie!

Trein

Komende donderdag ga ik naar Nederland, om naar de Literaire Vertaaldagen in Utrecht te gaan en natuurlijk familie en mijn beste vriendin te bezoeken. Aangezien een paar maanden geleden de directe busverbinding tussen Örebro en het vliegveld is opgeheven, moest ik een andere route uitkienen. Dat is nog niet heel erg makkelijk, je moet al snel heel lang wachten.
Op de heenweg word ik gelukkig gebracht, anders moest ik hier bijna in het holst van de nacht weg om om elf uur 's ochtends op het vliegveld te kunnen zijn.
Op de terugreis ga ik eerst met de bus naar Stockholm en dan met de trein naar Örebro. Daarvoor wilde ik even een kaartje kopen. Hmm, wat apart, verschillende tijden leveren een andere prijs op. Goh, je moet echt reserveren voor een bepaalde tijd. Dan kun je tegen extra betaling je ticket nog wel omboeken, maar dat moet je dan wel doen voordat de trein weg is. Tja, het is misschien wat lastig om als het vliegtuig vertraagd is even te bellen dat je later komt. Dus maar ruim de tijd genomen tussen de aankomst van de bus en het vertrek van de trein.
Mooi, makkelijk met de creditcard betalen en klaar. O nee, wacht eens even: ik moet nog inchecken! Volledige persoonsgegevens inclusief geboortedatum, zodat ze in de trein mijn geldige legitimatiebewijs kunnen controleren. Ik hoop maar dat ze voor de bagage dezelfde afmetingen hanteren als Ryanair...

Nieuwbouw

Tussen zijn examens voor de grundskola door is Olaf, met mijn hulp, flink bezig geweest. De vloer van de zolder is klaar. Eerst de ene helft:



En nu is hij helemaal af. Het lijkt wel nieuwbouw, maar dan in hout:



De oplettende kijker ziet langs de rand pur-schuim zitten. Zo dichten we zelfs de kleinste gaatjes af. Hoewel het ons verbaasd heeft dat we in het zaagsel geen muizenholen hebben aangetroffen, hadden we van de zomer wel vliegende mieren in huis. Het epicentrum van die zwerm lag ergens op de bovenverdieping, dus we gaan alles hermetisch afsluiten. Met hout alleen lukt dat niet, je blijft altijd kieren houden, vandaar dat we onze toevlucht hebben genomen tot een van de grootste chemische uitvindingen van de vorige eeuw ;-).

Verder genieten we nog elke dag van ons aardwarmtesysteem. De afgelopen dagen was het hier even best fris: 's nachts vroor het zo'n tien graden en overdag werd het niet warmer dan min vijf. Die temperaturen kan het systeem prima aan. En omdat het een zeer traagwerkend systeem is, loont het pas vanaf een week afwezigheid om de gevraagde kamertemperatuur te verlagen. 's Ochtends als we opstaan is het dus ook altijd een behaaglijke 19 à 20 graden. Belachelijk luxe!

Zolder

Gisteren zijn Olaf en ik bezig geweest met de vloer op de zolder. Aan de ene kant van het huis, waar de twee ramen in zijn gekomen, is nog helemaal niets. Dat scheelt wel, er hoeft dus ook niets te worden afgebroken.
Om met Winnie the Pooh te spreken: 'Begin bij het begin, ga door tot je bij het einde bent en stop dan.' Het begin: de vloer dus. Ons oorspronkelijke plan was om de bestaande planken vloer te gaan uitvlakken en daar dan 12 mm dikke platen op te leggen. Na meetwerk bleek het zo slecht te zijn (een verschil van op z'n ergst vier centimeter), dat we de vloer eruitgehaald hebben en tegen de balken aan vloerdelen hebben geschroefd waarvan de bovenkant wel waterpas loopt. Daarbovenop komen dan platen van 22 mm dik, en dan hebben we straks een goed uitgangspunt om muren te gaan zetten.

Branco was altijd al een klushond, die weet bijna niet beter, maar Max heeft er intussen ook goed een pootje van gekregen om hinderlijk in de weg te zitten.



Nee, het regent niet binnen, dat zijn de ronddwarrelende stofdeeltjes. Volgende keer toch maar een mondkapje op, heren?

Tvättstuga

Wij hadden al een zogenoemde tvättstuga, oftewel washok, gepland in ons huis. Die zou in onze oude badkamer beneden komen, maar doordat we van de houtgestookte cv (met de grote waterketels) zijn overgestapt op het aardwarmtesysteem, hadden we heel wat ruimte over in de pannrum. Daar kon dus goed een washok komen, en dan wordt de oude badkamer omgebouwd tot sauna.
Er moest nog wel wat worden aangepast, wat natuurlijk erg zonde was van het werk dat Olaf vorig jaar had gedaan. De verhoging waar de waterketels op zouden komen te staan, moest weg.



Gelukkig was die verhoging pas op de ondervloer gestort nadat die helemaal was uitgehard, dus afgezien van de troep die het weghakken van beton geeft, verliep dat redelijk voorspoedig.
Daarna moest dat stuk natuurlijk opnieuw betegeld worden:



En gevoegd:



Na wat aankopen bij de Ikea en de Byggmax, onze grote klusvriend in Zweden, is het een fijne ruimte voor de vrouw...



en voor de man...

Ramen

Boven aan de rechterkant van het huis zat maar één raam in de onafgewerkte zolder. Daar willen we twee slaapkamers van gaan maken, dus er moesten twee ramen komen. Aangezien het raam ook al niet meer in te beste staat was en we er twee dezelfde ramen in wilden hebben, was dat het volgende project na terugkomst uit Nederland.

In het grote gat in het midden zat het oude raam, één nieuw raam zit er al in.





Ik was iets te laat met foto's maken, maar afgezien van in de linker- en rechterhoek is al het hout boven de horizontale witte band vervangen en geschilderd. Dat is wel ideaal van een houten huis: je kunt naar hartelust van alles vervangen zonder dat je iets ziet (als je het oude deel dan maar mee schildert).
Om het kozijn heen moest natuurlijk weer een mooie witte omlijsting komen in dezelfde stijl als in de rest van het huis.



Op het linkerraam moesten we een tijdje wachten. Het eerste raam hadden we via internet gekocht van iemand die het over had. Bij hetzelfde bedrijf als waar die mensen het hadden gekocht hadden we een zelfde raam besteld, maar dat liet ruim anderhalve week op zich wachten. Tot die tijd de al gemaakte opening maar even afgedicht met een zeiltje.

En voilà, het tweede raam is er ook:



Als ik moet wachten tot het niet meer grauw en grijs is en/of niet meer motregent, dan kan het nog wel even duren voordat de nieuwe situatie op beeld zou worden vastgelegd. Vandaar een foto met druppels van het eindresultaat:

Zwembad

Om met Hans Teeuwen te spreken: 'Badmeester ben je 24 uur per dag.' Nou, niet hier in het zwembad. Er hangt zelfs een bordje aan de muur waarop staat dat er niet altijd toezicht wordt gehouden, en dat iedereen dan maar op elkaar moet passen. En als er wel een badmeester is, dan is hij vaak met de administratie bezig, lijkt het. Hij zit in een glazen hokje en moet twee baden overzien, waarvan er een een bochtige glijbaan heeft die de helft van het bad aan zijn blik onttrekt. Voorbij rennende kindertjes worden ook niet streng gemaand om voorzichtig te lopen, zoals de Nederlandse badmeesters en -juffen wel doen. Toch vreemd voor het land waar de Volvo, de veiligste auto ter wereld, vandaan komt.
Verder valt me op dat het, in tegenstelling tot alle andere gebouwen in Zweden waar je je kleren in minder dan vijf minuten na binnenkomst wilt uittrekken omdat het er zo vreselijk warm is, in het zwembad vrij koud is. Hier geen mensen in shorts en T-shirts achter de balie en, elk nadeel hep ze voordeel, geen gezweet tijdens het aankleden na het zwemmen.
Wat wel geweldig is, is de sauna die de drie zwembaden waar we tot nu toe geweest zijn bij de kleedkamer hebben. Vanuit het koude bad de sauna in, heerlijk. En ja, de kleedkamers zijn voor algemeen (niet-gemengd) gebruik, geen hokjes. Dat zit echt niet van nature in de volksaard, want ik zie legio tienermeisjes toch wel heel erg onhandig doen met een handdoek om zich heen geslagen.

Bos

Nou, daar gaat het gemiddelde van elke vier dagen een berichtje... Ik vind het erg moeilijk om weer in het ritme te komen, en daar is het blog dan een beetje de dupe van, helaas.

Samen met de buren hebben we een bosbouwbedrijf ingeschakeld, om zo op transportkosten te besparen. Bij ons werd er een halve hectare neergehaald, bij de buren een hectare. Ze zijn op vrijdmiddag gekomen en op woensdag halverwege de ochtend waren ze klaar. Wel draaiden de twee broers dagen van 6 uur 's ochtends tot 10 uur 's avonds.
De ochtend voordat de bosbouwers met de grote machines kwamen, heb ik nog snel even een foto gemaakt met mijn camera.
Voor:



Donker? Ze malen er niet om of het donker is:



De laatste loodjes aan de rand:





Dit is net zo'n machine als je in het programma Extreme Loggers op Discovery channel kunt zien. De bek sluit zich om de boom, een cirkelzaag haalt de boom door, wat een heel naar geluid geeft. Dan draait de bek de boom om, zodat hij horizontaal hangt, en trekt hem naar achteren, waarbij de takken van de boom worden geritst. Echt ongelooflijk hoe snel dat gaat.



En na:



Helaas waren we toen ze de bomen kwamen weghalen in Nederland, dus dat hebben we niet gezien en daar hebben we ook geen beelden van. Dat moet ook best indrukwekkend zijn geweest, er is bij ons namelijk 160 kuub hout uit dat kleine stukje gekomen. En dan niet de 'losse' kubieke meters, die je krijgt als je hout voor de openhaard bestelt, maar 'vaste', zonder lucht ertussen.
Het moest wel zo rigoureus omdat het bos al lange tijd was verwaarloosd en er bomen gingen rotten. Als je niet een volledige eindkap doet, dan krijg je het niet meer goed. Het ziet er dus nu niet uit, maar de losse takken worden nog weggehaald (als het goed is voordat het gaat sneeuwen), en dan kunnen we gaan inzaaien. Over een jaar of vijftien, twintig staat alles er weer fris bij!

100

Toen ik net inlogde, zag ik dat dit alweer het honderdste bericht op ons blog is. Zo'n beetje elke vierde dag verschijnt er dus een berichtje. Valt me niets tegen :-)

We zijn weer thuis na drie (!) weken Nederland en we zijn meteen met onze neus in de boter gevallen: het is hier helder weer, 's nachts hebben we nachtvorst en op dit moment is het nog steeds nul graden. Wie weet kunnen we over niet al te lange tijd alweer schaatsen!
Vorige zondag zijn we teruggekomen en we hebben al diverse mensen blij kunnen maken met whisky, gin en wijn. De drank is hier, zoals volgens mij iedereen wel weet, veel duurder dan in Nederland, over het algemeen twee keer zo duur. Dan is een fles drank een erg leuk cadeautje.
Ook hebben we er al een dansavond met de ene buren en een filmavond bij de andere op zitten. We vervelen ons dus geen seconde.
Verder zijn we een beetje geacclimatiseerd, zijn we weer naar school geweest en hebben we een schema gemaakt voor de werkzaamheden voor de komende maanden. Als eerste op het programma staat het vervangen van twee ramen boven, en dat festijn gaat morgen beginnen. Kortom, het gewone leven is weer begonnen.

Schilderen

Het schilderen is een bijna eindeloze klus, maar we gaan er vrolijk, nou ja, mee verder. Er was nog een restje van de aanbouw dat afgemaakt moest worden: de windveren en boeidelen en de goot en regenpijp aan die kant.



De buitendeur schuiven we door naar volgend jaar :-)



Aan de achterkant van het huis zelf zaten de boeidelen er al op, maar die stonden alleen nog maar in de grondverf. Ook waren we niet helemaal tevreden over de nieuwe oversteek. Hier links op de foto zie je nog een stukje 'oud', rechts zitten er al witte planken tegenaan.



Raar genoeg gaat hoogtevrees blijkbaar niet over, hoe vaak je ook oefent. De werkhoogte op de steiger is maar een meter over vier, maar ik vind het elke keer weer spannend. Maar het is natuurlijk oneindig veel beter dan wiebelend op een ladder staan met een emmertje verf en een kwast.

Renbaan

Eergisteravond gingen we eten bij de buren, wat heel gezellig was. Er waren nog twee andere Nederlanders, die hier al bijna 25 jaar wonen en die wij inmiddels ook vrij goed kennen. Dat was helemaal handig, want zo hadden we twee levende woordenboeken naast ons. Erg prettig zo af en toe!
Maar goed, tijdens het etentje vertelden de buren (die hier al bijna 30 jaar wonen) dat er een paar honderd meter verderop in het bos tussen alle bomen een renbaan ligt. Dat meenden wij ook al gezien te hebben op onze gedetailleerde kaart van de omgeving, maar nu hoorden we dat mensen in dat stuk bos ook vaak hun hond uitlaten. Zo af en toe zou er voor de lol nog weleens gereden worden.
Gisteren gingen we dus op zoek...





... maar we konden hem niet vinden:



Dan maar lekker spelen met de baas:



Thuis bekeken we de kaart nog eens en nu wisten we waar we naartoe moesten, en ja hoor:



Klaar voor de start:



We zaten een beetje hardop te filosoferen: er zaten afdrukken van paardenhoeven in het zand, en er was helemaal geen begroeiing, dus er zou inderdaad nog weleens iemand komen. Ineens sloeg Max aan en werd hij helemaal opgewonden, en wat kwam daar de bocht om? Een heuse draver:



Het is natuurlijk lang niet zo bijzonder als een eland of een lynx of zo zien, maar het is toch wel heel raar om midden in het bos in stilte bijna van je sokken gereden te worden. Hoewel de omgeving niet Zweedser kon zijn, deed het me toch sterk denken aan het oude kinderliedje 'Een karretje op de zandweg reed.' Ik hoop alleen dat het deze menster niet hetzelfde lot beschoren is als de voerman uit dat liedje...

Bugg

Het afgelopen weekend is het er eindelijk van gekomen: we zijn naar dansles geweest en de voetjes zijn flink van de vloer geweest. Vorig jaar na twee feesten waarop we alleen maar een beetje op de dansvloer heen en weer konden hopsen terwijl alle anderen om ons heen vol enthousiasme allerlei ingewikkelde figuren maakten, hadden we al besloten les te gaan nemen. Helaas hield de dansschool hier in Lindesberg er net in januari mee op, en om helemaal naar Örebro te rijden, zo gemotiveerd waren we nou ook weer niet.
Maar goed, uiteindelijk hoorden we van de buren dat er een halfuur verderop een weekendcursus bugg werd gegeven, de bekende Zweedse dans die blijkens internet op de moderne jive lijkt.
We hadden een Zweeds tempo verwacht: na binnenkomst eerst even koffie, daarna rustig aan wat beginnen, weer koffie, lunch en dan nog een paar moves. Maar nee hoor: we zijn de hele zaal door gestuurd en hebben in deze twee dagen enorm veel variaties geleerd. We hebben zelfs een begin gemaakt met de foxtrot. Vanaf oktober worden in het nabijgelegen dorpje elke week dansavonden georganiseerd, waar we het geleerde mooi in praktijk kunnen brengen.
En zo is het leven in Zweden dus wederom helemaal niet saai ;-)

Saai?

Het leven op het platteland saai? Nee hoor, er gebeurt hier van alles, vanmiddag nog een ongeluk bij ons voor de deur. Gelukkig was er snel hulp ter plaatse: