Afgelopen maandag met lood in de schoenen de oudijzerhandelaar gebeld. Ik verwachtte (naar Nederlands voorbeeld) een norse, binnensmonds mompelende man aan de andere kant van de lijn en was bang dat ik er geen snars van zou verstaan. Dat viel alleszins mee: hij hoorde dat ik uit Nederland kwam, praatte heel duidelijk en formuleerde zelfs zinnen opnieuw als ik zei dat ik iets niet begreep. Het leek hem wel lastig als mensen slang gebruikten in plaats van de woorden die in het woordenboek staan en die je op les hebt geleerd. Afijn, na een uiterst plezierig gesprekje spraken we af dat hij alles donderdag zou komen ophalen, voor twaalven. Hij kwam om half één, verontschuldigde zich dat hij zo laat was en begon meteen met een grote grijper alles in zijn vrachtwagen te kieperen:
Door de financiële crisis is de oudijzerprijs ingestort en kregen we voor wat we inschatten als zo'n vijf ton oud ijzer omgerekend 33 euro, maar ons terrein ziet er tenminste niet meer uit als een stortplaats:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten