Weer thuis

Olafs stiefvader is inderdaad overleden, op de avond van 6 december Europese tijd. We hadden Noa's paspoort ongelooflijk snel binnengekregen, al na een week, dus op woensdag 8 december zijn we gaan rijden en donderdag zijn we in Nederland aangekomen, waar een verdrietige en inspannende tijd aanbrak. We hebben samen met de vrouw van Olafs stiefvader de crematieplechtigheid voorbereid, een rouwkaart gemaakt en alles geregeld wat er geregeld moest en kon worden.
Om de borstvoeding op gang te houden heb ik wel een paar rustdagen ingelast, waarbij ik in het vakantiehuisje bleef en mijn aandacht volledig aan Noa gaf. Die heeft zich wonderwel goed door de twee weken heengeslagen, waarschijnlijk mede door het feit dat ze hele dagen in de draagzak zat, lekker dicht bij mama of papa.
Na een héél spannende reis op 24 en 25 december vanwege alle gladheid zijn we nu weer thuis en proberen alles een plekje te geven en weer tot rust te komen.

Naar II

Olaf is weer naar Nederland vertrokken, nu voor een ernstig ziektegeval. Zijn stiefvader ligt met het acute respiratory distress syndrome in een ziekenhuis in India. Hij was daar met een vriend en werd een dag na aankomst, nu ruim twee weken geleden, ziek. Een virus in zijn longen, dat dus uitgemond is in ards, een levensbedreigend falen van de longen. Hij ligt aan de beademing en wordt slapend gehouden. Olaf is zondag naar Nederland gevlogen om zijn vrouw bij te staan en allerlei dingen te regelen. Ik hoorde net dat Olaf morgen weer naar huis komt, alles wat geregeld kon worden, is geregeld en er valt nu vanuit Nederland niet méér te doen dan eventueel vanuit Zweden.

Noa lacht!

En dan veel belangrijker nieuws: sinds afgelopen maandag lacht Noa volop. De voortekenen zagen we natuurlijk in de eerste weken al, maar nu lacht ze echt met haar hele gezicht. Prachtig!

Paspoort

Afgelopen woensdag zijn we met z'n allen naar Stockholm geweest, om een paspoort voor Noa aan te vragen. Dat was nog een heel gedoe, want het is natuurlijk haar eerste paspoort, dus we hadden een geboortebewijs nodig, een bewijs waarop stond dat we haar ouders waren en ons trouwboekje. Ons trouwboekje lag natuurlijk gewoon in de kast, maar voor de overige papieren moesten we bij de belastingdienst zijn (die houdt de registers voor de burgelijke stand namelijk bij). Nadat we die papieren hadden opgehaald, moesten ze nog gelegaliseerd worden door een advocaat in Örebro.
Woensdag reden we dan om halfacht naar Stockholm, waar de Nederlandse ambassade zit, die maar een beperkt aantal uur per dag open is. Foto laten maken, wat bijzonder vlot ging doordat er vlakbij de ambassade een commercieel slimme fotograaf zit die zich heeft gespecialiseerd in paspoortfoto's voor allerlei nationaliteiten. Noa staat er mooi op :-).
Alles ging heel vloeiend, dus om kwart voor drie waren we weer terug.
Gelukkig hoeven we het paspoort niet zelf op te halen, het wordt ons over twee weken aangetekend toegestuurd en dan kunnen we legaal met Noa de grens over!

Godkänd

Gisteren was Noa vier weken en in die tijd heeft ze al veel meegemaakt: logeerpartijen van oma's, twee honden die heel nieuwsgierig naar haar zijn, haar helemaal in de roedel hebben opgenomen en af en toe heerlijk aan haar hoofdje snuiven, twee nieuwe ouders die met vallen en opstaan erachter komen wat ze met welk huiltje wil zeggen, wandelingen in de sneeuw (ja, vijftien centimeter vorige week!) en vooral héél veel eten. Het zet lekker aan want gisteren was ze 4460 gram en minstens 56 centimeter (het meten ging erg gehaast, haar hoofdje lag wat scheef, dus volgens mij klopt het niet helemaal).
Verder zijn we gisteren naar het ziekenhuis geweest om de gehoormeting nog een keer te laten doen, want bij de eerste meting een dag na haar geboorte had ze met haar linkeroor geen goede uitslag. Alles was in orde bij beide oren, er zal de eerste keer iets in de gehoorgang hebben gezeten.
Gistermiddag moesten we naar de kinderarts bij het consultatiebureau, waar nog een keer alles werd gecontroleerd: van oogjes tot heupjes, van reflexen tot ruggengraat. Alles was voor zover te zien helemaal in orde, dus onze kleine meid is helemaal goedgekeurd!

Noa!

Op donderdag 21 oktober is na een zeer voorspoedige bevalling onze dochter Noa Sophie geboren. Bij de geboorte woog ze 4150 gram en was ze 53 cm lang.

Hier ligt ze lekker bij mama:



En hier lekker bij papa:



We gaan niet veel foto's op internet zetten, want het is een openbaar blog. Mocht je meer foto's willen zien, stuur dan maar een mailtje. Het kan alleen wel even duren voordat je antwoord krijgt!

Jacht

Vorige week maandag is hier het jachtseizoen op elanden geopend. Dat betekent dat het vooral de eerste paar dagen hier in de bossen een soort carnaval met geweren zonder drank is. Serieus: je ziet overal auto's geparkeerd staan, er hangen linten aan de bomen om aan te geven waar ze aan het jagen zijn, er staan bordjes dat er wordt gejaagd. Er zijn allerlei groepen jagers, die een aantal terreinen hebben waarop ze mogen jagen. De grootte van dat terrein bepaalt de grootte van het quotum. Het zijn vaak drijfjachten, waarbij de jagers de eland van alle kanten opjagen en het dus meer dan eens gebeurt dat een quotum van bijvoorbeeld drie volwassenen en een kalfje na anderhalve dag jagen al op is.

De eerste paar dagen liepen we er dus zo bij, en dat in een heel klein bosje, waar geen linten hingen en geen auto's stonden.



Op de achtergrond staat trouwens de negentien jaar oude Volvo die we tweeënhalve week geleden uit Stockholm hebben opgehaald (hier in de buurt zaten ze allemaal onder de roest). Dit ter vervanging van Bonki, we misten een skogsbil (bosauto) toch wel heel erg en als je in Zweden woont moet je toch minstens één keer een Volvo hebben gehad (al is het dan een ouwetje).

Intussen is ons vaste plekje bij de renbaan weer vrijgegeven en kunnen we zonder opzichtige kledij de hondjes weer lekker laten lopen.