Zaagfestijn

Na de brand van vorig jaar hadden we aan de overkant van de weg al een aantal bomen laten omzagen, maar dit jaar zagen we dat een stuk of acht bomen aan deze kant van de weg het ook niet gehaald hadden. We hadden al gezien dat ze zwartgeblakerd waren, maar hadden eigenlijk verwacht dat de sappen wel weer zouden gaan stromen. Dat gebeurde niet, dus na overleg met de verzekering konden we ze weg laten halen. Mooi, alleen: zie maar eens iemand te vinden. Er is wel iemand komen kijken, maar die durfde het niet aan en uiteindelijk kwamen we bij onze buurman uit, die op de bosbouwschool heeft gezeten. Die heeft alleen gewoon een baan, dus hij kon geen factuur schrijven. Maar hij wilde de bomen wel omzagen als hij ze mocht hebben als brandhout. Heel erg fijn natuurlijk, maar toen waren we zelf ook weer druk, de afgebroken takken zou hij namelijk lekker laten liggen.

De sneue bomen vorige week zaterdag:





Daar kwam de buurman, in zeer professionele uitrusting en met allerlei bosbouwattributen: een wig om in de zaagsnede te slaan om te voorkomen dat de boom de verkeerde kant op valt, een koevoet om extra kracht te zetten, een meetlint van tien meter die hij in de boom kon haken om telkens stukken van drie meter af te meten, die hij dan afzaagde en natuurlijk een goed gebruikte motorzaag.

De eerste boom ging zo snel om dat ik te laat was met het fototoestel:



Voor de zekerheid werden heel hoge bomen met sjorbanden vastgebonden aan andere bomen, zodat ze absoluut niet op het huis zouden vallen:



En dan flink trekken:



En ja hoor, met een donderende klap komt de boom precies neer waar hij moet neerkomen, over de weg heen. We hadden een stuk verderop borden geplaatst met de waarschuwingstekst dat er bomen gerooid werden, maar daar lieten een paar snelle jelles zich niet door weerhouden. We stonden elke keer wel op de uitkijk als er gezaagd werd en hebben een paar mensen even moeten tegenhouden.



Van onderen!



En baf:



Deze kwam (zoals voorzien) aardig mijn kant op, dus ik ben op nog veiligere afstand gaan staan:



De laatste wilde ik echt in volle vlucht fotograferen, maar daar had ik achteraf niet zo gespitst op hoeven zijn. De buurman had een klein berekeningsfoutje gemaakt en een milliseconde na deze foto hing de omgekapte boom muurvast in zijn broer aan de overkant van de weg.



En dan? Zijn vader (die hier niet ver vandaan woont en een tractor heeft) was een weekendje weg met de Harley-Davidson en de boer hier een eindje verderop was ook al ver van huis. Dan maar de kapotte Bonkie van stal gehaald, waar gelukkig in de lage toeren nog wel mee gereden kan worden.



Drie kapotte spanbanden en een sleepkabel later besloot de buurman om toch maar delen uit de boom weg te zagen:



Gelukkig heeft Bonkie de klus toen alsnog geklaard en hoefden we niet de rest van de dag de wacht te houden om te voorkomen dat er iemand tegenaan zo rijden.

Een flinke bos hout voor de deur:





De bomen zijn vorige week dinsdag door de vader van de buurman met de tractor, een grijper en een karretje opgehaald.

En nadat Olaf drieënhalve dag heeft lopen sjouwen zag alles er tiptop uit voor de kijkdag van afgelopen zondag:

Visning

We hebben vandaag een kijkdag, een visning, gehad. Er hadden zich vijf mensen aangemeld, waarvan er vier zijn komen opdagen. Nu wordt het wachten of er kijkers bij hebben gezeten die zo enthousiast zijn dat ze een bod gaan doen. Duimen!

T.k.

Vandaag is ons huis op de Zweedse Funda,www.hemnet.se, gezet. We gaan het verkopen en weer terug naar Nederland. Dat is makkelijk opgeschreven, maar we hebben er wel een tijdje over zitten dubben. Het missen van een vertrouwde omgeving met je sociale contacten, het je makkelijk kunnen uitdrukken in een taal, onze gezinsuitbreiding, de economische vooruitzichten hier, het wonen op het platteland, de huizenmarkt in Zweden en in Nederland, de koers van de kroon ten opzichte van de euro, het gezondheisstelsel en schoolsysteem hier, al deze dingen hebben meegespeeld in onze beslissing. Natuurlijk golden niet alle redenen even zwaar voor ons allebei, maar we zijn in volle overeenstemming tot het besluit gekomen dat we, alles in aanmerking nemend, de komende tijd toch weer in Nederland willen wonen.
Dat is dus ook de reden dat we voordat we half april naar Nederland op vakantie gingen en Olaf in de weken dat we weer terug waren zo ontzettend hard aan het huis bezig zijn geweest. Het is boven nog niet helemaal af en er staat nog geen mooie garage, maar zo is de hoeveelheid werk die nog gedaan 'moet' worden in elk geval voor de nieuwe bewoners heel goed te overzien.
Gelukkig probeert de makelaar, zoals hier zeer gebruikelijk is, alle gegadigden op één kijkdag te laten komen, zodat je niet voortdurend in spanning zit te wachten of er misschien een kijker komt, waarna je als een idioot het hele huis gaat boenen ;-)). Als er genoeg aanmeldingen komen, verwachten we volgende week zaterdag of de zaterdag erna (op de trouwdag van kroonprinses Victoria met haar 'burgerman' Daniel) een zogeheten visningsdag. We zijn benieuwd!