Oude doos

En even een vergelijking tussen het huis zoals we het kochten en zoals het er nu uitziet.

De rechterkant: van één naar twee ramen boven:





Linkerkant: in de gevel geen ingrijpende veranderingen, alleen alles helemaal opgeknapt en natuurlijk een aanbouw achter het huis.





En het mooiste aanzicht: de oude voorkant met verlopen opgang en oude dakpannen (hoewel dit nog de 'mooie' kant van het dak was):





En nieuw:

Entree

En weer verder met het verslag: de trap was erg verzakt, dus die heeft Olaf met hulp opgegraven (zo diep was hij weggezakt), gestut en weer stevig vastgezet:







En zoals gewoonlijk dragen de honden niets anders bij dan gezelligheid, maar ja, daar zijn ze dan ook voor:



Nadat alles weer op zijn plek zat, er leuningen zijn gemaakt, het raam rechts gerenoveerd is met nieuwe stopverf en ik overal kwistig met de verfkwast ben geweest, ziet het huis er nu zo uit:



Een plaatje van een Zweeds huis, of niet?

Telia

Sinds afgelopen zondagochtend hadden we geen telefoon en internet meer. Aangezien het in de provincie Örebro län vrij heftig had geonweerd en gestormd, gingen we ervanuit dat er een grote storing was en wachtten we rustig een dagje af. Maandagochtend nog steeds niets, dus toen hebben we de buren maar even gebeld, maar die hadden wel gewoon verbinding. Toen dus maar mobiel de Zweedse KPN, Telia, gebeld om te melden dat er iets met onze telefoonverbinding was. Olaf had voor de zekerheid buiten waar de telefoonlijn het huis binnenkomt even gecontroleerd of daar wel nog een signaal was, dat we niet binnen ergens een draadbreuk hadden, maar dat was niet het geval.
Na bijna anderhalf uur (!, handig zo'n minutenteller op je mobiel) in de wacht staan werd onze melding in de computer gezet en zou er iemand komen kijken. 'Wanneer?' 'De monteurs werken van acht tot drie.' 'Ja, maar komen ze vandaag, morgen, woensdag, donderdag?' 'Geen idee, ik zet u in de rij en dan merkt u het wel.' Mobiele nummer doorgegeven zodat ze konden bellen als ze ergens bij zouden moeten.
Wachten, wachten, dinsdagmiddag nog maar een keer gebeld. 'Grote chaos, druk, veel storingen, we hopen dat het donderdag verholpen is.'
Afijn, vanochtend om kwart over negen een mannetje aan de deur: 'U hebt een storing gemeld?' 'Ja, maandagochtend al.' 'Klopt, ik heb drie dagen de tijd om op een melding te reageren.' 'Ja, maar we hebben hier een bedrijf, en we waren vier dagen lang niet bereikbaar.' 'O, maar dat kunt u melden en dan kunt u tegen betaling de wachttijd verkorten.' Pardon?? We zitten niet bij een prijsvechter, maar bij het voormalige staatsbedrijf.
Nou goed, mannetje bij het huis gemeten, nee, inderdaad, geen signaal. Dus hij het bos in en binnen tien minuten was het gefikst: één van de twee draden bij de paal zat niet helemaal goed vast, door de sneeuw en het slechte weer van afgelopen tijd. Wat blijkt nou? Het computersysteem detecteert dat er een slecht contact op de lijn zit en sluit om ergere problemen te voorkomen de telefoonlijn automatisch af. Helaas gaat er dan niet automatisch een signaal naar de klantenservice dat die lijn is afgesloten en dat daar dus iemand even een draadje moet gaan vastzetten, nee, ze blijven rustig wachten tot de klant belt en de wachttijd van drie dagen gaat dan dus ook pas lopen.
Grrrr! Maar goed, we zijn gelukkig weer online en kunnen weer contact leggen met de buitenwereld!

Buitenkant

Sinds we terug zijn is Olaf weer druk bezig, nu met het verfraaien van de buitenkant. Eerst de naar de weg gerichte kant. Daar was het gedeelte boven de horizontale witte plank nog niet geschilderd en de oversteek nog niet van mooie witgeschilderde planken voorzien. Als bonus heeft Olaf er ook een makelaar voor geknutseld (de versiering die aan de dakrand hangt).



We hebben vier kubieke meter grind besteld:



om in de geul rond de aanbouw neer te leggen als afwatering. De rest van het grind wordt verspreid over de intussen nogal kaal geworden oprit. Ook is de achterdeur van de aanbouw geschilderd en is er een trappetje gekomen zodat we niet veertig centimeter naar benden hoeven te stappen.



Daarna naar het portiek bij de voordeur. Zo was het:



Links en rechts twee verschillende soorten leuningen en door de constructie van het dak moest je in de winter altijd voorzichtig de voordeur dichtdoen, anders had degene die voorop liep voordat hij het wist een pak sneeuw in zijn nek, dat van het dakje af gleed.

Het afdakje gesloopt:



En de niet zo mooie planken naast de voordeur er ook maar af:



De planken staan voor de eerste keer geschilderd klaar:



Planken en de dakconstructie er weer op:



En zo ziet het er nu alvast uit met dakpannen op het dak (op deze foto niet te zien) en windveren en boeidelen al gemonteerd:



Nu nog alle leuningen rondom en alles (inclusief de voordeur!) nog een keer schilderen en dan ziet de buitenkant er weer fris en fruitig uit.

Svenska B

Vandaag heb ik de laatste opdracht voor svenska B gemaakt: nationella provet, oftewel de landelijke toets. Landelijk werd die op 23 april gehouden, maar wij hebben hem vandaag gemaakt. De toets houdt in dat je eerst thuis een soort tijdschrift van 30 bladzijden moet lezen met allerlei verschillende teksten. Als je op school komt, krijg je een boekje met acht opdrachten, waaruit je er een moet kiezen: je kunt een debatstuk schrijven, een ingezonden brief, een filmanalyse maken en nog zo wat. Na krap twee uur was ik klaar (als laatste: ik zat met alleen maar Zweden in de klas en die hoefden natuurlijk geen woorden op te zoeken, als buitenlander mag je er een woordenboek bij gebruiken) en kon ik met een gerust hart naar huis. De toets telt namelijk voor een twaalfde mee in de eindbeoordeling, de rest van het cijfer wordt gevormd door de elf opdrachten die ik deze termijn heb moeten maken. Het gemiddelde daarvan was ruim voldoende, dus ik kan gerust aannemen dat ik nu lekker vakantie ( van school dan) heb! Wel lov dus, geen semester, voor degenen die een woordje Zweeds spreken.

Gezinsuitbreiding

Voor degenen die we niet zo regelmatig spreken hebben we een nieuwtje: als alles goedgaat krijgen we eind oktober een kindje. We zijn net na de twaalfwekenecho op vakantie geweest in Nederland en daar konden we dus het nieuws aan iedereen vertellen. Met als gevol dat onze toekomstige spruit al verwend is met kleertjes, speeltjes, boekjes en knuffels. Iedereen nogmaals heel hartelijk bedankt!
Pas over een paar weken weten we hopelijk of het een jongen of meisje wordt, dan kunnen we een mooie naam gaan uitkiezen, ik heb er nu al zin in!