Uitje

Vandaag zijn we naar Noramarken geweest, dat is een markt in een dorpje verderop. We zijn er met een stoomtrein naartoe gegaan:



Geweldig toch, dat iedereen zich in volledig kostuum kleedt en je je een eeuw terug in de tijd waant:



De markt in Nora zelf was niet erg spectaculair, er was ook nog een kermisje bij, maar dat was allemaal niet vreselijk spannend. Wat wel spannend was, maar wel heel gaaf, was een helikoptervlucht. We hebben ruim een kwartier lopen zoeken, maar uiteindelijk zagen we in een veld ergens een wentelwiek staan, en die kans konden we niet laten lopen!



Foto's: Henri van Vliet

Snel

Het ene moment ben je enorm hard aan het werk om ervoor te zorgen dat alles een beetje vordert, het andere moment struikel je over de mensen die je daar een flinke hand bij helpen.
Olaf had nog een halve dag werk tegoed van iemand die hij een tijd geleden had geholpen, en laat die man nou in het bos werken. Ons bos wordt binnenkort deels gekapt, maar wij zouden zelf alle bomen met een diameter van minder dan acht centimeter omhalen zodat de machines er mooi doorheen kunnen. Olaf en ik zijn daar een dag mee bezig geweest, maar dat valt nog niet mee als je daar geen ervaring mee hebt. Vanochtend kwam onze kennis en die viel met zeer professioneel materiaal het bos aan, en in tweeënhalf uur was het gepiept.
Tegelijkertijd is onze ketel door drie mannen naar binnen gesjouwd, en nu is er eentje al de halve dag bezig hem aan te sluiten.
Als laatste is Henri, onze bezoekende vriend en stukadoor, bezig de brandwerende muur naast de kachel te stuken, onder het toeziend oog van de 'uitstekende vakman' Olaf.

Verrassing

Olaf is zondag jarig, en dat leek een vriend van ons een goede gelegenheid om hem te verrassen en langs te komen. Eergisteravond hoorde ik ervan en met grote moeite heb ik het gisteren de hele dag geheim weten te houden, totdat ik 's avonds om zeven uur tegen Olaf zei dat we nog even naar Örebro moesten, om Henri van het busstation op te halen. Ik heb Olaf nog nooit zo verbaasd zien kijken, het was een erg geslaagde verrassing!

Boren

Het moment waarop we weer centrale verwarming hebben, komt nu met rasse schreden naderbij. Eerst even een kleine terugblik en update.
Voordat we naar dit huis verhuisden, hadden we ons enorm verdiept in de twee verwarmingssystemen die in aanmerking zouden kunnen komen voor ons huis: een aardwarmtesysteem (waarbij er een gat in de grond wordt geboord en de warmte uit de aarde wordt gebruikt om je huis en water te verwarmen) en een op hout gestookte cv. Na ampele overwegingen hadden we voor de houtgestookte cv, een vedpanna gekozen, omdat die praktisch niets kost als hij eenmaal geïnstalleerd is (helemaal als je zoals wij een eigen stuk bos hebben) en omdat er praktisch geen techniek aan te pas komt en eventueel onderhoud dus eenvoudig en goedkoop zou zijn. We hebben dus een mooie aanbouw gebouwd en uiteindelijk hadden we de ketel besteld.
Nu weten de vaste lezers van het blog dat we tweeënhalve maand geleden brand hebben gehad. Daardoor zijn we eigenlijk een beetje bang geworden om in ons huis een vuurtje te stoken waar je geen toezicht op houdt (de houtkachel steek je pas aan als je erbij zit, dus dat is niet zo spannend). Daarbij kwam dat onze hele houtvoorraad voor de komende winter opgefikt is, en we door het verlies van de schuur ook geen plek meer hebben om 30 kuub hout op te slaan. We hebben dus besloten om tóch een aardwarmtesysteem te nemen. De leverancier van de vedpanna was al een maand te laat met leveren, dus die konden we mooi afzeggen.
Na een aantal offertes te hebben opgevraagd en een vergunning te hebben aangevraagd, was het vandaag zo ver: de boormaatschappij kwam. Er wordt in onze achtertuin een gat van 150 meter diep geboord, daar wordt een slang met water en koelvloeistof in gehangen en die loopt naar de ketel in huis. Via een geavanceerde warmtewisselaar kun je zo je hele huis en een boiler vol water verwarmen. Er zijn dus wel vaste lasten qua elektriciteit, maar ook een heleboel gemak: behalve het betalen van de rekening hoef je niets te doen. Wat een luxe!

De aankomst van de vrachtwagen met de boor en de compressor. Op de voorgrond de container waarin het boorafval stroomt.



De boor op weg naar de plek waar hij moet zijn, op zo'n dertig meter afstand van onze waterput.



Hij staat op de plek, en het begint steeds harder te regenen:



Klaar voor de start:



Go!



Na vijf uur boren zaten ze om halfvijf op 130 meter. Er hebben zich gelukkig geen calamiteiten voorgedaan (zoals een instortend gat of vervuiling van onze waterbron door gruis dat in een of andere aardlaag loskomt), dus morgen worden de laatste 20 meter geboord. Dan slang erin, die het stukje naar het huis ingegraven wordt, dan komen de mannen van het installatiebedrijf de ketel neerzetten en kan de boel aangesloten worden op het door Olaf aangelegde systeem van radiatoren. Ik ben benieuwd wanneer we voor het eerst weer centraal de temperatuur in ons huis kunnen regelen!

Auto

Naast school, de schoorsteen, het schilderen van het huis en het kappen van het bos moest de auto ook gerepareerd worden. Door die 'zandwegen' hier met heel veel kuilen was de zwakke plek van onze Passat het aan het begeven: er zat speling op allerlei stangen bij de voorwielen. Dat gaf een enorm gekraak, het stuurde niet fijn en de auto zou er ook niet mee door de komende keuring komen.
Olaf kon eindelijk weer iets doen waar hij jaren voor naar school is geweest en wat hij dus met een beetje hulp van Branco fluitend kon repareren:





Morgen wordt de auto uitgelijnd (dat gaat niet hier op onze oprit) en dan kan er weer iets van het nooit eindigende lijstje met klussen worden afgestreept.

Na gedane arbeid...

School

Hierbij eerst nog de beloofde foto van de gestuukte schoorsteen:



Rechts weer een brandwerende muur van lekablokken, die ook nog gestuukt gaat worden.

Verder is onze 'zomervakantie' voorbij, de scholen zijn weer begonnen en we zijn weer aan de studie. Olaf is bezig met het tweede en laatste halfjaar van de grundskola en ik ben begonnen met het eerste halfjaar van het gymnasium. Zelfs op school merk je iets van de crisis: bij Olaf in het jaar zijn zoveel leerlingen dat er twee groepen zijn. Als je hier weer naar school gaat, krijg je een kleine studiebijdrage, en je mag pas verder studeren als je bepaalde papiertjes gehaald hebt. Dat gaan mensen dus nu massaal doen, wat weer heel fijn is voor de werkgelegenheid op school :-).
Bij mij in de klas zitten nu voor het eerst twee Zweden. Die zijn na de grundskola direct gaan werken en willen nu een hoger papiertje halen. Ik vond al dat ze zo goed Zweeds praatten toen ze zich voorstelden...

Schoorsteen II

And the story continues: het stuk schoorsteen dat boven het dak uitsteekt, zag er qua voegwerk niet erg jofel meer uit. Dus Olaf heeft de voegen uitgeslepen en alles opnieuw gevoegd. Ook moest de bovenste rij bakstenen eraf en opnieuw gemetseld, want de opening was niet rechthoekig, maar ruitvormig en dat is onhandig als er straks een 'hoedje' op komt tegen de regen en sneeuw.
Als je op de grond staat lijkt de schoorsteen helemaal niet zo groot, maar hieronder zie je dat dat nog best wel meevalt:



Daarna hebben we met zijn tweeën de stalen pijp door de schoorsteen ge... tja, wat zal ik eens zeggen: gedwongen. We hadden een minimale binnendiameter van 125 mm nodig voor onze kachel (buitendiameter pijp 133) en de schoorsteen was 140 mm. Bovenaan ja, want de metselaar had waarschijnlijk een ernstig drankprobleem, wat een golvende wanden. Er zat dus niets anders op dan op de bovenverdieping (die gelukkig op dat punt nog helemaal lege zolder is) over een meter of twee de bakstenen weg te halen om uitstekende stukken steen weg te beitelen en de pijp wat meer ruimte te geven:



Na ruim zes martelende meters hebben we de woonkamer bereikt:



Daarna hadden we er even genoeg van, dus het heeft een paar dagen stilgelegen terwijl er andere klussen werden gedaan (schilderen, bomen kappen bijvoorbeeld). Eergisteren en gisteren heeft Olaf in de woonkamer gestuukt, dus dat ziet er alweer netjes uit. Als het morgen eindelijk droog is, komen er nieuwe foto's.

Hondenleven

Als baas de auto aan het schoonmaken is en daarvoor je warme zachte wollen deken uit de achterbak heeft gehaald, dan ga je toch zeker niet op het grind liggen?



Je moet wel opletten, want opgestaan is plaats vergaan:

Reeënleed

Gisteravond reden we om halfelf 's avonds terug naar huis van een bezoek aan mensen die zo'n 75 kilometer verderop wonen. Het was toen al stikdonker en langs die weg staan veel bomen en is er geen vangrail.
Op een gegeven moment zien we een auto op onze weghelft stilstaan, met de alarmlichten aan en drie mensen ernaast. Wij stoppen om te vragen of ze hulp nodig hadden. Het antwoord? Nee hoor, ik heb net een ree aangereden. Beestje inderdaad morsdood in de berm.
De rest van de weg hebben we nóg langzamer afgelegd dan we al deden...

Schoorsteen

De verwarming van het huis blijft een hot issue bij ons (pun intended).
Een paar weken geleden kwam de schoorsteenveger de schoorsteen controleren waaraan we vorig jaar onze houtkachel aan hadden gezet. Die controle wordt elke paar jaar uitgevoerd, en deze keer extra grondig omdat we een nieuwe kachel hadden geplaatst. De schoorsteen werd onder druk gezet en toen bleek dat hij lek was, wat op zich niet zo ernstig was, maar wel reden voor een stookverbod. De schoorsteen moest dus gemaakt worden.
Daar zijn twee manieren voor: glidgjutning, oftewel met cement de binnenkant afsmeren of een flexibele pijp in de schoorsteen brengen. In eerste instantie wilden we hem laten afsmeren, maar tijdens de inspectie bleek ook dat de schoorsteen eerst ruim anderhalve meter horizontaal loopt voordat hij recht omhoog gaat. Dat is al zo sinds de bouw van het huis, maar nu was dat ineens een groot probleem en moest er een veegluik bij komen zodat de schoorsteenveger er beter bij kon. Dat zou betekenen dat er ergens op een heel rare plek midden in een muur een luikje zou komen en dat wilden we niet.
Dan maar offertes opgevraagd voor een metalen pijp. Die kwamen vrij hoog uit, zelfs met de 50% korting op arbeid die we van de belastingdienst terugkrijgen. Dus alsof Olaf niet al genoeg te doen heeft, heeft hij besloten het zelf te doen. De metalen pijp en de isolatie ervoor zijn al bezorgd, en gisteren was het dan tijd om samen het uitgebouwde stuk van de schoorsteen in de kamer te slopen:



Zie het blog 'Warm II' van augustus vorig jaar om te zien hoe het er toen uitzag en om te lezen wat Olaf er toen al allemaal aan had gedaan :-((.

Het afstapelen van de schoorsteen ging eigenlijk vrij gemakkelijk:



Je houdt alleen erg veel stenen over, die we gelukkig in het bos mochten dumpen bij de resten van onze schuur. We leveren zo een grote bijdrage aan het ontsluiten van het bos achter ons huis!



Het geeft wel gigantisch veel stof, slopen, en in dit geval is dat ook nog vermengd met roet, dus het schoonmaken was nog een hele klus. Maar goed, na twee keer bezemen een keer stofzuigen en vier keer dweilen heb je ook weer een woonkamer om door een ringetje te halen...

Opgeruimd

Het ziet er al twee weken zo uit, maar ik was het helemaal vergeten te posten: de plek waar de schuur stond is helemaal opgeruimd. Er begint zelfs al weer gras te groeien.
Het nieuwe uitzicht vanuit de werkkamer:



En van dichterbij:





Geen idee wanneer de boer zijn graafmachine komt ophalen, maar tot die tijd is het een mooi herkenningspunt voor de leveranciers die wekelijks allerlei spullen komen bezorgen: het huis in de bocht met de grote graafmachine voor de deur.

Fascinatie