Examen

Vanochtend heb ik het eerste deel gedaan van het uit drie onderdelen bestaande examen Zweeds voor de grundskola. Dat is het niveau dat je moet hebben als je hier op je zestiende examen doet, waarna je naar het gymnasium kan, dat nog drie jaar duurt en waarna je (afhankelijk van de gekozen richting) kunt gaan studeren of een beroep kunt gaan uitoefenen.
Het niveau van ons examen is wel aangepast aan het feit dat we Zweeds als vreemde taal leren, want de woordenschat van de gemiddelde zestienjarige is natuurlijk veel groter dan van ons buitenlanders die tussen de één en de tien jaar hier wonen.
Het is wel heel erg stimulerend om in zo'n groep te zitten: iedereen heeft een accent en iedereen is er uiterst bedreven in om als hij of zij een woord niet weet, daar een mooie zin omheen te bouwen. Vanochtend dus ook: in groepjes van drie moesten we discussiëren over het onderwerp 'internet'. We hadden teksten gekregen die we thuis moesten doorlezen, zodat we alvast over het onderwerp konden nadenken en vanochtend moesten we daar dan een gesprek over voeren. Dat onderdeel heb ik alvast gehaald, erg lekker.
Volgende week dinsdagochtend krijg ik drie uur de tijd om een opstel te schrijven (mét woordenboek, jippie!) en vrijdag moet ik daar dan een voordracht van een kwartier over houden. Dat laatste onderdeel vind ik het ergste: vijftien paar ogen op je gericht en zie je dan maar eens te redden.
Olaf gaat het examen gewoon met kerst doen, als hij de normale periode van een jaar naar school is geweest. Mijn hersens zijn door zes jaar vertalen zo vervormd dat het allemaal vrij snel is gegaan en dat vind ik wel lekker, want volgend jaar (het gymnasium) hoef ik dan nog maar één ochtend per week naar school.
Verder nog even naar de dokter geweest, want ik merkte niet erg veel vooruitgang. Bloedwaarden zijn beter, longinhoud is ruim een liter toegenomen en het is geen longonsteking, dus ik moet het gewoon verder uitzieken. Het is hier nu dertig graden in de zon, dus dat gaat helemaal lukken!

Gezondheidszorg

Je blijft je verbazen over de organisatie van de gezondheidszorg hier. De afgelopen paar maanden had ik erger last van mijn longen dan normaal, en nu alle pollen weer vrolijk in de rondte zweven vond ik het welletjes. Vorige week dinsdag gebeld om een afspraak te maken. Nee, helaas, vandaag geen tijd, morgen was ook al bijna vol. Dan maar na het lange Hemelvaartsweekend terugbellen.
Dat bellen is al een beetje maf: vanaf 07.00 uur gaat de telefooncentrale open en als je belt moet je je telefoonnummer en je persoonsnummer (natuurlijk) intoetsen. Dan geeft de computer een tijd op waarop je wordt teruggebeld.
Vrijdag werd ik verkouden en zoals de afgelopen drie keer ook was gebeurd, gebeurde ook nu: de verkoudheid sloeg direct op mijn longen en ik hoestte ze bijna uit mijn lijf. Gisterochtend belde ik meteen om vijf over zeven en hoewel ze om acht uur beginnen met terugbellen, was ik nu pas om vijf voor half tien aan de beurt. Ik zag de bui al hangen. En ja hoor: hoewel ik bijna niet uit mijn woorden kon komen door het hoesten, was er geen tijd beschikbaar. En ze boeken om de een of andere onnaspeurbare reden ook geen dag vooruit, dus ze zouden me vanochtend weer bellen. De verpleegkundige zei nog wel dat als het echt niet meer ging, ik na vijven de avondarts maar moest bellen. Dat was gelukkig niet nodig, dus vanochtend weer teruggebeld en na flink wat druk uitoefenen mocht ik dan toch komen, haar eerste vraag was of ik gisteravond al naar de dokter was geweest...
Als je echter eenmaal binnen bent, is het bijna gênant hoeveel tijd er aan je wordt besteed: een uur! Keel en oren kijken, longen luisteren, bloedproef doen. Twee minuten iets inhaleren, maximumdosis cortison opdrinken, na een kwartier weer twee minuten inhaleren (dit alles begeleid door een uiterst vriendelijke verpleegkundige, niet gestrest natuurlijk!). Daarna weer longen laten luisteren door de arts, maar vanwege geen verbetering heb ik een cortisonkuur meegekregen en als het vrijdag niet beter gaat, moet ik weer bellen. En dan denk ik dat ik zó terechtkan!

Crisis

Gelukkig merken wij persoonlijk nog niets nadeligs van de crisis: de boekenwereld is er blijkbaar (nog) niet gevoelig voor, dus ik heb nog genoeg werk. Wij hebben zelfs voordeel van de crisis: een halfjaar geleden is er in het kader van het stimuleren van de werkgelegenheid in de bouw een regeling ingegaan waarbij je de helft van het arbeidsloon terugkrijgt als je iemand iets aan je huis laat doen. In eerste instantie hebben we toen een offerte laten maken voor het verbouwen van het gastenhuis in de tuin, maar omdat we er toch steeds meer naar neigen om het hele ding plat te gooien en er een andere voor in de plaats te zetten, hebben we daar verder niets mee gedaan.
Toen kregen we het lumineuze idee om een offerte te vragen voor het vervangen van het dak. Een klus die Olaf (met iemand anders) prima zelf kan doen, maar hij kan zich hier nog met voldoende andere dingen vermaken, en zie maar eens iemand te vinden die je op uurbasis wil komen helpen. Om een lang verhaal kort te maken: volgende week maandag gaan ze beginnen, en dan heb je dus ineens een grote vrachtwagen op je oprit die van alles komt afleveren:



Duimen dat het de komende drie weken niet gaat regenen!

Caravan

Het wordt weer zomer, dus dan kom je weer wat meer het huis uit: met de buren aan de linkerkant hebben we een gebarbecued in het natuurgebied even verderop (samen met hun zoon en drie pleegdochters), met de buren aan de rechterkant zijn we met de motor naar een voorlichtingsbijeenkomst over bosonderhoud geweest, we hebben een verjaardag gehad en afgelopen vrijdag hebben we weer een nieuwe aanwinst opgehaald: een caravan. Dertig jaar oud, hij had twintig jaar op een camping gestaan en stond te koop voor 2000 kroon of de hoogstbiedende. Na een snelle belactie konden we in een dorp tien kilometer verderop komen kijken en uiteindelijk mochten we hem voor 2200 kroon (zo'n 200 euro) meenemen.
Nee, we (nou ja, ik) zijn geen fervente kampeerders geworden, het is onze tijdelijke overnachtingsplek voor gasten. We hadden gehoopt het huisje in de tuin deze zomer te kunnen opknappen, maar dat was te hoog gegrepen. Er zijn andere dingen die dringender zijn, dus dat wordt op zijn vroegst volgend jaar zomer. Om toch gasten te kunnen ontvangen en die ook een beetje privacy te geven, kunnen we de caravan in de tuin zetten.
We hebben hem een beetje aangepast, zodat er een vrij groot bed in zit, we hebben flink gesopt en de roze gordijnen weggegooid, dus nu is het een heel appetijtelijke buitenslaapkamer geworden:

Motor

Afgelopen weekend mochten we van de buren hun motor en motorscooter lenen en nadat we hier een beetje in de rondte gecrost hadden, begon het toch wel weer erg te kriebelen. Wij meteen het internet op en daar stond een plaatje van een motorscooter:



Hij stond wel in Stockholm te koop, maar na harde onderhandelingen hebben we 5000 kroon van de (al niet erg hoge) prijs afgekregen en mochten we hem gaan ophalen. Maandagmiddag om één uur weg en om half negen weer thuis. Maar het was de moeite wel waard.

Het beest nog in zijn kooi:



We hebben hem er voorzichtig uit gelaten...




... en hij heeft ons niet teleurgesteld. Gisteravond hebben we hier in de buurt een toeristische route gereden en hij reed als een zonnetje al die bochtige heuvels op en af.
We moeten waarschijnlijk een rooster gaan opstellen wie er wanneer op de Suzuki mag :-)

Hek

Het is in Zweden niet gebruikelijk om een hek rond je tuin te zetten, althans niet op het platteland, maar met de honden vonden we het toch onverantwoord om dat niet te doen. Voordat we naar Nederland gingen, had Olaf al langs de heg een hekje met kippengaas gezet. Als de heg dan weer uitloopt, hopen we dat hij zich helemaal om dat hekje heen vlecht, zodat er bijna niets meer van te zien is. Afgelopen week heeft Olaf de oprit uitbraakproof gemaakt:





Van het weekend heb ik nog even een uurtje meegeholpen met schilderen, dus nu glimt het je tegemoet:





Ziet u het trouwens? Het begint hier ook groen te worden.
En we zijn met beide auto's weggeweest :-)