Zomervacht

Veel honden verliezen in de lente wat van hun haar en krijgen dan een lichte en luchtige zomervacht. Zo niet de ruwharige teckel, die moet naar de kapper, of liever gezegd de plukker. Max is dat gisteren geweest, dus kan hij nu in zijn nieuwe zomerpak van de warmte genieten:

Terug

We zijn weer terug na ruim een week bezoek in Nederland. We hadden ongelooflijk veel geluk met het weer; hier heeft het zelfs 's nachts nog gevroren, terwijl we in Nederland liepen te zweten in onze te dikke kleren en schoenen.
Het was heel erg gezellig om iedereen weer te zien, en de honden hebben zelfs een zieke kennis van ons die in een revalidatiecentrum lag even kunnen opvrolijken.
De terugreis (die we deze keer heel luxe met de boot van Kiel naar Göteborg deden) was nog wel even spannend: bij aankomst in de haven kregen we te horen dat er een bom uit de Tweede Wereldoorlog achter de boot in het water lag, en dat die geborgen moest worden.



We hebben nog een tijdje in de buurt rondgehangen, in de hoop iets spannends te zien, maar dat viel een beetje tegen, want alles was afgezet.
Als het nou helemaal misgegaan zou zijn, dan was de redding wel nabij geweest:



Uiteindelijk zijn we twee uur later vertrokken, maar omdat de kapitein een tandje bij heeft gezet, kwamen we uiteindelijk maar een uur later in Göteborg aan, dus dat viel erg mee. Wel gezellig op de boot, trouwens, met al die Nederlanders :-))
Olaf vond het wel fijn om weer terug naar huis te gaan, maar ik had best nog een weekje willen blijven. Het is echt vakantie vieren, je spreekt de taal vloeiend, ziet de familie en vrienden weer, en ik kon lekker alles wat hier nog gedaan moet worden uit mijn hoofd zetten.
Gelukkig merkten we gisteren toen we bij de veerboot in het Zweeds werden aangesproken wel dat nog niet alles is weggezakt, dus we gaan hier vrolijk weer verder met inburgeren en een nieuwe leefomgeving bouwen.

Lente!

Ja, het is zover: de lente is hier losgebarsten. Bijna alle sneeuw is weg en afgelopen weekend was het in de zon twintig graden. We zijn meteen druk in de tuin bezig geweest, want de heg moest nog worden afgemaakt voordat die weer begon uit te lopen. Wel vreemd hoor: met je voeten in de sneeuw en met zonnebrand op je gezicht de heg snoeien:



Ook de honden genoten zichtbaar:

Jaardag

Vandaag is het precies een jaar geleden dat we voet aan wal zetten in Zweden om hier te gaan wonen. Op 1 april zijn we vertrokken en omdat we onze halve huisraad in de aanhanger hadden en hier geen 1400 kilometer mee wilden gaan rijden, zijn we toen met de boot gegaan:



... en zijn we hier dus op 2 april officieel aangekomen.

Het is een druk jaar geweest. Waar je ook gaat, je neemt altijd jezelf mee, blijkt meer dan waar te zijn: ook hier hebben we ons hoge tempo nog niet echt losgelaten en willen we alles snel weten en opbouwen. Aan de ene kant wel heel handig, want we boeken grote vooruitgang met ons Zweeds en ons huis knapt er ook erg van op ;-)). Aan de andere kant was het natuurlijk leuk geweest als de relaxte houding van de Zweden een beetje op ons zou overslaan. Maar wat niet is kan nog komen...
Onze eerste winter leek in eerste instantie mee te gaan vallen, maar zo eind januari begonnen we toch echt heel erg te verlangen naar meer licht en mocht de sneeuw ook zoetjesaan wel gaan smelten. De laatste resten zijn nu nog steeds niet weg, maar de zon staat weer stralend te schijnen en 's middags is het heerlijk buiten zitten met een kopje thee.
Hoe goed je je ook voorbereidt, de realiteit is altijd anders dan je verwacht had. Of we zodanig aan die realiteit kunnen wennen dat we hier tot onze dood blijven, zal de toekomst uitwijzen, maar tot het zover is, genieten we wel erg van ons prachtige plekje in de natuur.