Schaatsen

De kerstman is langs geweest en kijk eens wat hij heeft meegebracht: klapschaatsen!



Nee hoor, we hebben netjes gewacht tot na Kerstmis, want in de dagen tussen kerst en oud&nieuw is het hier enorme opruiming.
Het ijs is al een paar dagen dik genoeg, maar ik zou niet weten waar ik mijn kunstschaatsen heb en Olaf had helemaal niets meer, dus we zijn op zoek gegaan. Best lastig, want er wordt hier wel veel ijshockey gespeeld (op kunstijsbanen), maar schaatsen op natuurijs is hier niet echt populair.
Ergens ver weggestopt in de winkel staat een minuscuul stellinkje met wat schaatsen en als je geluk hebt ook nog de bijbehorende schoenen. En dan moeten ze er nog zijn in jouw maat, natuurlijk, want het vak voorraadbeheer schijnt hier op de detailhandelsschool niet gegeven te worden. We zijn vrijdag en zaterdag op zoek geweest, in vijf sportwinkels, en uiteindelijk zijn we thuisgekomen met twee verschillende sets: bovenstaande flitsende klapschaatsen en een set 'klassieke' Zweedse onderbindschaatsen, met stevige schoenen en zonder klappende achterkant:



Deze wilde Olaf graag hebben, wegens een niet al te ver ontwikkeld schaatsvermogen, in de hoop dat dit systeem wat meer stabiliteit zou geven. Helaas blijkt nu dat het klapsysteem toch makkelijker schaatst, dus ik heb vanmiddag de klompjes aangetrokken, terwijl Olaf de blits maakte met de felrode klappers. Nu maar hopen dat we de lompe broeders nog mogen ruilen voor een set klapschaatsen, zodat we hier onze eer als schaatsende Nederlanders hoog kunnen houden.

Kerstwens

God jul och gott nytt år!

Bezig

We zijn allebei al weer een tijdje druk bezig. Ik zit in mijn warme kantoor te werken, terwijl Olaf in de aanbouw aan het zwoegen is.

De muren aan de binnenkant bekleden en een dwarsmuurtje zetten:





Gipsplaten tegen de muren en het plafond aan en alle naden en schroefgaten afsmeren:







Na het afsmeren en schuren (waar errug veel stof bij vrijkomt...), mag het plafond gewit worden:

Dit is eén van Olafs mooiere plafonds geworden!

En natuurlijk: DE SCHOORSTEEN





En, volgens de eisen van de schoorsteenveger, links naast de schoorsteen wederom een brandwerend muurtje van onze grote vrienden, de lekablokken:

Winterzonnewende

Hè fijn, we hebben de kortste dag (of de langste nacht, iets positiever misschien) achter de rug. De zon begon hier gisteren op te komen om 8.01 en ging onder om 14.57. In Apeldoorn was dat respectievelijk 8.02 en 16.26. We hebben hier dus aan het eind van de dag anderhalf uur minder zonlicht en dat missen we heel erg: om half vijf is het al een uur echt donker en wil je eigenlijk al gaan eten. Om zeven uur zegt je lichaam dat het de hoogste tijd is om naar bed te gaan.
We waren wel benieuwd hoe we daarop zouden reageren en het is ongeveer wat we hadden verwacht: we worden er erg sloom van, 's avonds doen we niet veel meer. Gelukkig zijn de bouwmarkten wel tot zeven of acht uur open, dus we gaan soms expres om half zes naar Örebro, inkopen doen, om niet helemaal in te suffen. Blij dat we niet verder naar het noorden zijn gaan wonen, waar plekken zijn waar je drie weken lang helemaal geen zonlicht hebt!

Kerstboom

Vandaag was het zover: we hebben onze eerste kerstboom uit eigen bos omgezaagd. Het ging zo snel, de camera stond nog niet eens aan en toen lag hij al om:



Ik kon weinig anders doen dan erachteraan hobbelen:



Het optuigen was dan weer mijn pakkie-an:



Tussen de bouwmaterialen door staat er toch mooi een boom, die alleen zo groot is dat we er eigenlijk niet genoeg versiering voor hebben. Hij is dus minimalistisch uitgevoerd, maar hij verspreidt in elk geval wat extra licht in deze donkere dagen.

Sociaal

We zijn bijna het hele weekend druk bezig geweest met bezoekjes afleggen. Afgelopen woensdag werden we onverwacht uitgenodigd om te komen eten bij de Nederlanders in Lindesberg die hier al ruim twintig jaar wonen. Dat zijn twee fysiotherapeuten, die vanwege het tekort aan werk in Nederland in de jaren tachtig hier zijn komen wonen. Het bleek een hele Nederlandse avond te zijn: er kwamen nóg twee stellen, die hier ruim een jaar wonen. Heel gezellig om lekker ontspannen in het Nederlands te praten.
We hadden al eerder afgesproken om zaterdag koffie te gaan drinken bij iemand die een klussenbedrijf heeft. Vanwege de financiële crisis is hier een regeling ingevoerd dat je de helft van het arbeidsloon kunt terugkrijgen van iemand die aan je huis werkt/klust/verbouwt. Aangezien er hier nog voor jaren werk is, leek het ons wel interessant om eens te informeren hoeveel het nu zou gaan kosten als een deel van dat werk door iemand anders werd overgenomen. Het zou toch wel erg leuk zijn als het vakantiehuisje nog in 2009 af zou komen... We hebben geen concrete afspraken gemaakt, maar waarschijnlijk zal Olaf in het voorjaar wel een paar helpende handen krijgen.
Toevallig waren er zaterdag andere Nederlanders langsgeweest, toen wij er niet waren. Bij hen is Olaf zondag nog op bezoek geweest, ik had mijn portie al wel weer gehad en heb hier in huis wat schoongemaakt enzo.
Al met al zijn we er niet aan toegekomen om een kerstboom uit eigen bos om te hakken. Het is hier nu om drie uur donker (hoewel je met die sneeuw in het open veld nog tot vier uur zonder zaklamp buiten kunt lopen), en daar zijn we nog niet echt aan gewend. Het is elke dag weer vroeger donker dan je dacht, dus dat moeten we een keer goed plannen, het is volgende week donderdag/vrijdag tenslotte al kerst.

Yeti

Het sneeuwt! En belangrijker nog, het blijft liggen. Geen enorme hoeveelheid, maar als we naar buiten kijken is de wereld om ons heen aardig wit.

Je goed aankleden als je naar buiten gaat dus:



Branco wil eigenlijk niet meer naar binnen:



En vanwege zijn ruwe vacht is Max veranderd in de Verschrikkelijke Sneeuwhond:

Elanden

Bij het bekijken van de foto's op ons fototoestel om te zien of ik nog ergens een stukje uit kon peuren kwam ik erachter dat we toch nog een aardig duidelijke foto van elanden hadden.
De maandagochtend voordat we naar Nederland gingen stond Olaf in de keuken een kopje koffie te drinken en zei: 'We hebben elanden in de tuin.' En net als de jongen die 'wolf' riep, geloofde ik dat niet meer. Maar deze keer was het wel zo: vier stuks, waarschijnlijk twee moeders met hun kalven.
Tegen de tijd dat we het fototoestel gepakt hadden en boven het raam hadden opengedaan om een foto te maken, waren er al twee het bos in verdwenen. Bleven er toch nog twee over, met mooie witte sokken aan:



Wel even op de foto klikken om hem te vergroten!

Huis

Nee, niet dat van ons, maar van peperkoek:



Dit kunstwerk is een van de resultaten van het bakfestijn bij de buren van afgelopen zondag. Daar hebben we een van de Zweedse kerstgewoonten leren kennen: peperkoekhuisjes bakken. Je snijdt eerst de muren, voor- en achtergevel en het dak (en in Olafs geval natuurlijk ook een schoorsteen :-)) uit deeg en die stukken bak je dan in de oven. Daarna lijm je alles aan elkaar met gesmolten suiker en versier je het huis met zo veel mogelijk smarties of andere snoepjes. Het voorbeeldhuis dat er al stond had om een of andere reden een disproportioneel groot dak...
Wij hebben de buren in ruil natuurlijk kennis laten maken met vers gebakken gevulde speculaas en kruidnoten, die erg in de smaak vielen.